𝐖𝐨𝐫𝐤𝐞𝐫 Tᴀᴇᴋᴏᴏᴋ

1

Selamm kitap çoğunluk olarak jungkook ağzından olacak, bazense tanrısal bakış açısından yazacağım.
Çok beceriksiz bir insan olduğum için ficleri düzgün yazamıyorum ve buna ek olarak güzel ilerlemiyorum ama okunmasa da yazacağımm
Okumayan okuyucular sizi seviyorum😘
Geçelim.

-

Kirasını verdiğim son evden de çıkartılıyordum. kiralar o kadar artmıştı ki uygun fiyatlı bir ev bulamıyordum. Bu sebeple birçok işte çalışmam gerekiyordu.
Yine kara kara düşünüp iş ilanları arıyordum. Ev sahibim kirayı bugün akşam teslim etmez isem anında beni evden çıkartacağını iletmişti. Hadi ama! Ben daha öğrenciyim! Biraz anlayışlı olamaz mıydı?
Sırtımda içinde birkaç kiyafetimin bulunduğu çantamla sokakta boş boş geziyordum.
arada sokak lambalarına yapıştırılmış iş ilanlarını arayıp hala işçi arayıp aramadıklarını soruyordum.
Fakat şans bugünde benden yana değildi.
Hiçbir şekilde iş bulamıyordum.
Yolumu bilmeden ilerlediğim kaldırım beni bir sahil kenarına getirmişti.
Hava aydınlık olmasına rağmen, sahil kenarı şuanda bomboştu.
Yüksek ihtimal bugün havanın kötü olacağındandı.
Geçip bir banka oturdum
ve temiz havayı soludum.
Sakince ev sahibinin beni aramasını bekledim. Ve bu düşüncem çok gecikmeden oluştu.
Cebimdeki telefonumun zil sesiyle elimi cebime atıp telefonu çıkarttım ve ekranda,

15.ev sahibi arıyor..

Yazısını görmemle Gözlerimi devirip telefonu açtım
ve kulağıma götürüp konuştum

Jungkook;Alo?

Ev sahibi; jungkook kira parasını topladınmı?

İnsan bı nasılsın diye sorardı değilmi.
En azından büyüğüm olarak halimi sorabilirdi
diye düşünerek,göz devirdim.
Ve cevap verdim.

Jungkook; sanada merhaba ajusshi!
Nasılsın?

Diyerek sevecen bir şekilde konuşmaya çalıştım

Ev sahibi; lütfen lafı dolandırma jungkook.
Benide anlamanı umuyorum, paraya ihtiyacım var.
Ve eğer sen kirayı bu akşam hesabıma yatirmazsan
evi bekleyen yeni kiracıya vereceğim.

Zaten hiç umut yoktu.
Yapabileceğim hiçbir şey kalmadığında
pes ederek,

Jungkook; özür dilerim ajusshi..

Ev sahibi; üzgünüm jungkook,
seni bu ayın kirasını vermeye zorlamayacağım.
Fakat bugünden itibaren ev yeni kiracının.

Jungkook; ama ajusshi!!
a-alo??

Kulağımda hat sesini duymamla yüzüme kapattığını anladım.
Yavaş yavaş gözlerim dolarken, hiçbir şey düşünmek istemiyordum.
Sıcak damlalar yanağıma doğru akarken, dizlerimi kendime çekip hıçkırarak ağlamaya başladım.
Hayat benim için çok acımasızdı.
Yine daha önce yaptığım gibi
bu geceyide dışarda geçirecektim.

...
Ne kadardır ağlıyorum bilmiyordum.
ama duyduğum sesle gözlerimi kırpıştırarark
kafamı kaldırıp karşımda dikilen 3 adama baktım.
Hepsi iri yapılıydı.
Ortadaki adam daha uzun ve daha yapılı gözükerek farkını koruyordu, yanık teni sokak lambasının ışığıyla etkileyici gözüküyordu, kaslı vücut yapısı ve yüzündeki keskin bakışları ve keskin çene hattı onu insan dışı bir varlık olacak kadar çekici gösteriyordu...