From The Start

3

"ရစ်ခီ!"

ရစ်ခီသည် ​ခေါ်သံ​ပိုင်ရှင်ကို လှည့်ရှာကြည့်​တော့ အစ်ကို။

"အစ်ကို ဒီကိုဘယ်လိုလုပ်?"

သူ မထင်မှတ်ထားလို့ အံ့သြသွားသည့်ပုံကိုမြင်​တော့
အစ်ကိုသည် ခပ်​ယောင်​ယောင်​လေးပြုံးသည်။

"ကိုယ့်အသိပါ​မောက္ခတစ်​ယောက်နဲ့လာ​တွေ့တာ"

"အာ"

ရစ်ခီသည် ဘာစကားစရမှန်းမသိသလို
ခပ်​လေး​လေး။သူသည် နဂိုကတည်းက
​ပေါင်းသင်းဆက်ဆံ​ရေးသိပ်​ကောင်းတဲ့ လူ​တော့မဟုတ်။ အမြဲတသီးတသန့်​နေခဲ့တာများသည်။
သီးသန့်ဆန်တဲ့သူ့ဘ၀ထဲကို အတင်းတိုး၀င်လာဖူးသူက ဂယူဗင်းတစ်​ယောက်တည်းသာရှိဖူးသည်။

"ရစ်ခီ ကိုယ်နဲ့ ​နေ့လည်စာအတူတူစားကြမလား"

"ဗျာ?"

ရစ်ခီသည်  အချိန်ကိုက်၀င်လာသည့်
ဖုန်းကိုကြည့်ကာ ချီတုံချီချ။ဟန်ဘင်းကိုငြင်းဖို့လည်း အခက်​တွေ့​နေသလို၊ဖုန်းကိုင်ဖို့လည်း
သူ့အရိပ်အကဲကြည့်​နေပုံရသည်။
ရစ်ခီ ဘာလို့အဲလိုဖြစ်​နေမှန်း ဟန်ဘင်းနားလည်ပါသည်။ မနက်တုန်းက သူအိမ်ကမထွက်ခင်
ဂယူဗင်း ဖုန်းဆက်ပြီး ရစ်ခီနဲ့​နေ့လည်စာစားဖို့
ချိန်း​နေတာကို ကြားလိုက်သည်​လေ။ အခုလည်း
ရစ်ခီက ​နေ့လည်စာထွက်စားမည့်ပုံ။

"အစ်ကိုလာတဲ့ကိစ္စက​ရော"

ဂယူဗင်းဆီကလာတဲ့ဖုန်းကို အသာထားကာ
အစ်ကိုကို့အရင်​မေးရသည်။

"​ရစ်ခ်နဲ့ ​နေ့လည်စာအတူစားရဖို့​လောက်
အ​​ရေးမကြီးဘူးလားလို့"

အစ်ကို​ပြော​နေရင်း နှာတစ်ချက်ရှုံ့ပြသည်။
ဘာ​ကြောင့်  ဒီလိုလုပ်ပြလဲ ရစ်ခီ နားမလည်​ပေမဲ့ ရုတ်တရက်ဆို​တော့ ​ကြောင်​လေးတစ်​ကောင်အတိုင်း။ဂယူဗင်းကသူ့ကို ​ကြောင်​လေးနဲ့
တူတယ်လို့​ပြောဖူးတာကို အခုကြည့်လိုက်​တော့
ရစ်ခီထက်စာရင် အစ်ကိုက
ကြောင်​လေးနဲ့ ပိုတူ​နေသလားလို့။

"ရစ်ခ် မအားလည်းရတယ်၊ကိုယ်က ကိစ္စ​မရှိဘူး
တစ်​ယောက်တည်းစား​နေကျဆို​တော့"