Dediler ki: "Bu gece, bizim bir ruhbanımız,
Öldü, lâkin bir şeye, çok sıkıldı canımız,
Tam öleceği anda, çıktı kendi dîninden,
"İslâm dîni" üzere, vefât etti âniden."
Dedi: "Bu getirdiğim, cenâze de, mâlesef,
Ölürken îmân ile, olamadı müşerref.
Alın bu cenâzeyi, onu da verin bana,
Kefenleyip gömeyim, İslâm mezarlığına."
Aldı o cenâzeyi, yıkadı, kefenledi,
İslâm mezarlığına, götürüp defn eyledi.
Biri, ömrü boyunca, yaşadı dalâlette,
Sonunda îmân edip, kavuştu hidâyete.
Biri de, uzun yıllar, mümin idi ve fakat,
En sonunda mâzallah, îmânsız etti vefât.
Gerçi bu, istisnâdır, asıl olan her insan,
Nasıl yaşıyor ise, öyle ölür çok zaman.
Yâ Rabbî, sen bizleri, ayırma bu îmândan,
Kaydırma kalbimizi, o küfre hiç bir zaman.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son nefes
HumorYaşanan hastalıklar, beklenmeyen sürprizler, meydana gelen felaketler, nice hayatı tehlikeler; ölümle insan arasında ne ince bir perde olduğunu göstermeye kafi değil midir? Aslında bizler, doğduğumuz günden itibaren her geçen gün bir parça daha öl...
