Οι Τέσσερις Καλλονές της Αρχαίας Κίνας {Coming Soon}

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Δεν είναι μια, δεν είναι δυο, δεν είναι τρεις. Αλλά τέσσερις.

Η Χι Σι βυθίζει τα ψάρια
Η Γουάνγκ Σαοζάν κάνει τα πουλιά να πέσουν
Η Ντιαοτσάν σκοτεινιάζει το φεγγάρι
Η Γιανγκ Γκουιφέι ντροπιάζει τα λουλούδια.

Ο παραπάνω ιδιωματισμός χρησιμοποιείται ακόμη και στις μέρες μας σε αρκετές περιοχές της Κίνας, όταν νεαροί άντρες θέλουν να εκφράσουν τον θαυμασμό τους για την ομορφιά μιας κοπέλας.

Ποιες ήταν αυτές;

Γιατί έχουν μείνει στην συλλογική μνήμη των Κινέζων;

Γιατί είχαν όλες τους τόσο τραγικές ζωές;

Την απάντηση θα την βρούμε αμέσως, πρώτα, όμως, ας γνωρίσουμε τις ηρωίδες μας λίγο καλύτερα. Θα αρχίσουμε με χρονολογική σειρά.

● Χι Σι (Xi Shi): Έδρασε κατά το τέλος της περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (771 - 476 π.Χ. ή 403 π.Χ.). Η περίοδος αυτή πήρε το όνομά της από το χρονικό "Η περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρο", το οποίο, σύμφωνα με την παράδοση, το είχε γράψει ο μέγας φιλόσοφος Κομφούκιος. Ήταν η περίοδος που η Κινέζικη φιλοσοφία έφτασε στο απόγειό της και για αυτό, χρησιμοποιείται συχνά ο όρος "οι εκατό σχολές σκέψης", όχι επειδή υπήρξαν όντως εκατό σχολές σκέψεις, αλλά για να τονιστεί πόσοι τύποι διδασκαλίας αναπτύχθηκαν, με πιο χαρακτηριστικές να είναι οι σχολές του Κομφούκιου, του Μοζί, του Σουν Τσου και του Λάο Τσε. Για αυτήν, χρησιμοποιείται ο ιδιωματισμός "βυθίζει τα ψάρια", επειδή κάθε φορά που κοιταζόταν στην λιμνούλα του κήπου της, τα ψάρια την θαύμαζαν τόσο, που ξεχνούσαν πως να κολυμπάνε και βυθίζονταν στον πάτο.

● Γουάνγκ Σαοζάν (Wang Zhaojun): Γεννήθηκε το 50 π.Χ. στην Δυτική Δυναστεία των Χαν και είχε ταλέντο στο να παίζει την πίπα. Για αυτήν, χρησιμοποιείται ο ιδιωματισμός "κάνει τα πουλιά να πέσουν", επειδή κάθε φορά που έπαιζε την πίπα της (μην ακούσω αστεία), τα πουλιά μαγεύονταν τόσο από το ταλέντο (και την ομορφιά της), που ξεχνούσαν πως να πετάνε και έπεφταν κάτω.

● Ντιαοτσάν ή Ντιάο Τσαν (Diaochan ή Diao Chan): Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο "Ρομάντζο των Τριών Βασιλείων", ένα Κινέζικο λογοτεχνικό έργο που λαμβάνει χώρα στο τέλος της Δυναστείας των Χαν και των Τριών Βασιλείων των Γουέι, των Σού και των Γού. Τεχνικά μιλώντας, ο όρος αυτός είναι λανθασμένος, διότι καθένα από τα ξεχωριστά κράτη που δημιουργήθηκαν διοικούνταν από έναν αυτοκράτορα που ισχυριζόταν ότι ήταν ο νόμιμος κληρονόμος της Δυναστείας Χαν, αλλά επειδή έτσι έχει μείνει στην ιστοριογραφία, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά. Ο χαρακτήρας της είναι πλασμένος για τις ανάγκες του μυθιστορήματος, οπότε δεν είναι αληθινή, αλλά συγκαταλέγεται στις "Τέσσερις Καλλονές της Αρχαίας Κίνας", για δύο κύριους λόγους: 1ον) "Το Ρομάντζο των Τριών Βασιλείων" είναι ένα από τα λίγα Κινέζικα μυθιστορήματα που είχαν τεράστια απήχηση και στον Δυτικό κόσμο και 2ον) είναι εμπνευσμένη από ένα υπαρκτό πρόσωπο, συγκεκριμένα από μία από τις παλλακίδες του Ντονγκ Σούο, ενός στρατηλάτη και υπουργού που έδρασε στο τέλος του 2ου αιώνα μ.Χ. Για την εν λόγο παλλακίδα βέβαια, δεν γνωρίζουμε και πολλά, ούτε καν το όνομά της, πέραν του ότι δύο άντρες συγκρούστηκαν για χάρη της, αλλά ούτε για αυτούς γνωρίζουμε πολλά. Για αυτήν, χρησιμοποιείται ο ιδιωματισμός "σκοτεινιάζει το φεγγάρι", επειδή κάθε φορά που κοιτούσε έξω από το παράθυρο την νύχτα, το φεγγάρι ντρεπόταν που δεν ήταν τόσο όμορφο όσο αυτή και πήγαινε να κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα.

● Γιανγκ Γκουιφέι (Yang Guifei): Γεννήθηκε το 719 μ.Χ. κατά την Δυναστεία των Τανγκ (που την εν λόγο Δυναστεία την είδαμε για λίγο στο δεύτερο κεφάλαιο του άλλου μου βιβλίο "Well-behaved women seldom make history", όταν εξιστορήσαμε τον βίο της Γου Ζετιάν, της πρώτης και της μόνης γυναίκας Αυτοκράτορας της Κίνας, γιατί είπα να κάνω διαφήμιση του βιβλίου μου, τώρα που βρήκα την ευκαιρία). Η συγκεκριμένη "συγγένευε" μάλιστα με την Γου Ζετιάν, διότι ο σύντροφός της, ο Αυτοκράτορας Ζουανζόνγκ, ήταν εγγονός της Γου. Αυτή, βέβαια, δεν ήταν Αυτοκράτειρα, απλώς μία από τις αγαπημένες του παλλακίδες. Για αυτήν, χρησιμοποιείται ο ιδιωματισμός "ντροπιάζει τα λουλούδια", επειδή κάθε φορά που την έβλεπαν τα λουλούδια, μαραίνονταν από την ζήλια τους.