Zawgyi

66 3 0
                                        

"ထယ္ေယာင္း"

နာမည္ေခၚသံေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္မရွိႏိုင္သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း ဂ်ီမင္။

ထယ္ေယာင္း လက္ျပကာ အနားသို႔ လာဖို႔ေခၚလိုက္သည္ႏွင့္ လွစ္ခနဲ ေရာက္လာသည္။

"အဆင္ေျပရဲ႕လား"

ငိုထား၍ မို႔ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ ေမးလာျခင္းကို ထယ္ေယာင္း ေခါင္းညိတ္ကာ အဆင္ေျပေၾကာင္း ေျဖလိုက္သည့္အခါ ဂ်ီမင္က ပခုံးအား လက္ဖဝါးျဖင့္ ခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးေလသည္။

အေဖႏွင့္အေမ ကားမေတာ္တဆျဖစ္ၿပီး ေဆး႐ုံေရာက္ေနသည့္ ဖုန္းဝင္လာၿပီးေနာက္ ထယ္ေယာင္း မနည္းအားတင္းကာ ေဆး႐ုံသို႔လာခဲ့ရသည္။

တစ္ဦးတည္းေသာ သူငယ္ခ်င္းဂ်ီမင္ မေရာက္မခ်င္း တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္စြာ ငိုေႂကြးေနခဲ့ရေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေရာက္လာသည့္အခါ အားေတြရွိလာပါသလို။

"လူတိုင္းရဲ႕ဘဝမွာ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆိုတာမ်ိဳးက ရွိကိုရွိသင့္တဲ့အရာမ်ိဳး"ဆိုသည္ကို ထယ္ေယာင္း လက္ရွိႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ ဝမ္းနည္းမႈမ်ားေၾကာင့္ လက္ခံမိသည္။

ခြဲခန္းထဲဝင္ေနရေသာ အေဖနဲ႔အေမအတြက္ သူႏွင့္အတူတူ ဂ်ီမင္လည္း အေဖာ္ျပဳ ဆုေတာင္းေပးေနသည့္အတြက္ ထယ္ေယာင္း ပို၍ပင္ အားမ်ားရွိလာသည္။

ခြဲခန္းတံခါးတို႔ပြင့္သြားသည္ႏွင့္ ထြက္လာေသာ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္မ်ားအား ျမင္သည္ႏွင့္ ထယ္ေယာင္းမွာ မ်က္ရည္တို႔ ဆက္တိုက္က်လာသည္မို႔ ဂ်ီမင္မွာ ပခုံးအား ဖက္ေပးထားကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနရေသးသည္။

ခြဲခန္းမွ ထြက္လာေသာ ဆရာဝန္ႏွစ္ေယာက္လုံးကပင္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ၾကည့္ေနမိၿပီးမွ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္က ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန႔္ကာ အရွိန္ယူ၍ စိတ္မပူရန္ ေျပာရေလသည္။

"စိတ္မပူပါနဲ႔ ညီေလး အေဖနဲ႔အေမက အသက္အႏၲရာယ္မစိုးရိမ္ရပါဘူး၊ မွန္ကြဲစေတြ စိုက္ေနခဲ့တာေပမယ့္ အနက္ႀကီးမဟုတ္လို႔ အရမ္းစိတ္ပူစရာမလိုေတာ့ပါဘူး..ဒါေပမဲ့.."

First Love (Completed)Where stories live. Discover now