Min Yoongi, olduğu kampüste adı kötüye çıkmış birisiydi. Zaten şımarık, cilveli tutumuyla bilinirdi. Park Jimin ise başka üniversiteden kardeşini almaya geldiğinde Yoongi'yi zorunlu olarak kurtarmıştı. Fakat gelin görün ki Jimin, dedikodular yüzünde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
..
Yoongi
"Hadi ama Min, kampüsteki dedikoduları biliyoruz zaten. Masum ayağına yatma."
Sırtımı yasladığım duvardan kendimi iktirdim ve kollarımı önümde bağlayarak karşımda duran iki sik beyinlide gezdirdim gözlerimi.
"Tipim değilsin, diyorum. Uzaklaş. Senin gibi biriyle sevişmem."
Gözlerimi devirdim, gerçekten bugün sınanıyordum. Zaten sabahtan beri hiçbir şey yolunda gitmezken, şimdi bir de bu aptallar sarmıştı.
"İstekle olmuyorsa, oldururuz güzelim."
Böyle durumlarda ne yapacağımı biliyordum. Gözlerimi ikilide gezdirdim ve ani bir hareketle birisinin sikine tekmeyi basar basmaz koşmaya başladım. Yağmur yüzünden giydiğim botlar, ağırlık yapıyordu. Yine de durmadan kampüse doğru koşmaya devam ettim. Arkamdan sesler gelmeye devam etse de, gittikçe uzaklaştığımı belirtir şekilde azalıyordu sesler. Kalbim korkuyla atarken, en güvenli ve yakın yere koşmaya devam ediyordum.
Bastığım su birikintileri yüzünden pantolunumun paçaları ıslanmıştı. Yeni yağmaya başlayan yağmur yüzünden de şimdi her yerim ıslanıyordu. İçimden bulunduğum duruma lanetler okuyarak biraz daha artırdım hızımı. Bileklerim acımaya başlamıştı ve nefes nefese kalmıştım. Neyseki kampüs görüş açıma girmişti. Etrafında birkaç araba varken aklıma gelen fikirle gözlerimi arabalarda gezdirdim. En sonunda ise gözlerim içerisinde birinin oturduğu siyah maserati ghibliyi bulmuştu. Umarım bir profesörün arabası değildir.
Gözlerimi yanıma çevirdiğimde, tanımadığım yüzle gözlerimi devirdim. Buradan değildi. Buradan olsa beni çoktan tanırdı. Onu duymamazlıktan geldim ve oturuşumu düzelttim.
"Yemedim arabanı sakin ol."
"İn."
Kafamı iki yana salladım ve arabanın aynasından arkaya baktım. Birisi geliyor mu diye kontrol ettiğimde, geriden buraya doğru koşan bedenleri görmüştü gözlerim. Kocaman açtığım gözlerimle daha önce görmediğim adama döndüm. Bekledim, bekledim. Son bir kez aynayı kontrol edip, yanımda duran adamı yakalarından tutarak önüme ve biraz da üzerime doğru çektim. Elleri dengesini sağlamak istercesine koltuğuma tutunurken, olası bir kazayı önlemek amaçlı tek elimi dudaklarına koymuştum.
