Last UD po for today :))
Sarreh >.<
----------
Krissss. Lumayo ka na sakin
Deads tayo diyan.
"Mom. What are you doing here? Kala ko may business meeting ka?"
akala ko nasa Japan siyaaa~
"Na cancel yung meeting so i decided to look for you. So now answer my question."-mom
Nakuuu pagdating talaga sa mga ganyang bagay strict yang motherbells ko.
"Uh. We were on our way to the mall kaso napuwing ako eh."
Parang ayaw naman maniwala ni mom tapos tumingin siya kay Kris.
"So, may i know your name mr.?"-mom
tinignan nman ako ni Kris.
"I'm Kevin Lee po, nice to finally meet you po tita."-Kris
Nakipag shake hands pa siya kay mama.
"Ohh. Ikaw pala, nice to meet you too. Seph, he's the son of one of our investors"-mom
Aaah. Anak pala siya. Owkaaay.
"So, How do you find my daughter?"-mom
Mom anong klaseng tanong ba yaaan, nakakahiya~
(/_\)
"Oh. She's very pretty perhaps she got that trait from you."-Kris
Tccch. Bolero.
"Oh. I like you, alam niyo bagay kayo."-mom
Bayun maaa. Alam ko nman yun. Ay juk!
"So ano palang gagawin nyo sa mall?"-mom
Ayan! Umiiral na ang pagka chismosa ng nanay ko -__-
"Kakain po sana kami ng lunch"-Kris
Maygash naalala ko na nman na gutom ako. Aytt.
"Great! Hindi pa din ako naglulunch so sabay na kayo sakin."-Mom
"Ma dali na gutom na akooo."
"Sumakay na kayo"-Mom
Ayun sumakay nadin kami agad ni Kris, gutom na din ata to eh.
Sa likod kaming dalawa ni Kris tapos sa harap si mom saka yung Driver.
"So San niyo gusto?"-mom
"Maaa kahit saan na basta nagseserve ng pagkain please."
Ah di ko na kaya, mangyari na lahat wag lang ako magugutom ng ganito.
"Nako hijo lumayolayo ka diyan. Pag gutom yan nangangain yan ng gwapo"-mom
O_O ma? Nakakahiya yung joke niya. Pramis (-///-)
Eto naman si Kris tumawa pa. Tch.
Pag ako naasar mangangain talaga ako ng gwapo.
"Sige manong sa dati na lang namin na kinakainan."
Sabi ni mom sa driver.
After 123456789 years nakarating na din kami.
"Ma'am would you like to order the usual?"-Miss
Lagi kasi kami nila Kuya sa resto na 'to
"Yes. And don't forget to remove THAT"
inemphasize kasi ni mom yung that. Ewan ko kung bakit pero hanggang ngayon may phobia padin ako dun.
Aish. Ayoko na maalala.
"Ma'am this way po sa seat niyo."-Miss
Pagkaupo naman namin nagpakwento agad si mom tungkol sa mga nangyayari sa school.
So basically.
I lied.
Ayoko na idagdag pa sa iniisip niya yung mga nangyayari sakin.
Tapos aun dumating na yung kanina ko pa hinihintay.
FOOD.
At ayun nagdasal muna ako siyempre atleast kahit late makakakain ako no.
Andami kayang nagugutom sa mundo.
Sawwwwaap ng pastaa. Yuum~
"Ah. Wala ba silang knife?"-Kris
LALALALA. ayoko ayoko marinig yun ayoko ayoko ayoko.
"Ah. Seph ayos lang ba kung ikwento ko kay Kevin?"-mom
Ayoko na marinig.
"I'll just go to the washroom"
So ayun pumunta na nga ako.
Gusto niyo bang malaman kung ano yun?
Dun kayo makinig sa usapan nila -__-
Her Moms POV.
Hindi pa ba ako pinapakilala ng batang yun?
ay nako.
So I'm Felicity Choi. Seph's mother so hindi po yan Surname ng papa nila. Surname ko yan kasi i'm also half-korean
"Tita ano po nangyari kay Shannen?"-Kevin
Ay oo nga pala may sasabihin pala ako kay Kevin. But wow nashock ako sa tawag niya kay Seph. Ako nga hindi niya hinahayaang tawagin siya sa first name niya eh.
"Shannen? Well that's nice to know that you're comfortable with each other."
Nako. Ngumiti lang, napaka gwapong bata nman nito.
Ay ikkwento ko na nga pala yung kay Seph so i'll proceed.
"I'll start the story.. yan kasing si Seph, she's a very playful kid, mas makulit pa nga yan sa kuya niya noon. Kung saan saan nagsusuot. One time one of our maids ran out of patience at dinala siya sa kusina.
What would a clueless 4-year-old do? she followed without any questions. We didn't know that that maid was some sort of a psychopath at tinutukan siya ng kutsilyo. Of course she had no idea that thing was harmless! That maid didn't get contented seeing her unafraid. She buried that knife on my daughters chest.
The other maids immediately heard her groan for pain kaya ndala siya agad sa hospital. Nung nalaman ko yun. Kahit nasa gitna ako ng business meeting i rushed to the hospital.
There i saw her almost lifeless body wala silang mahanap na pwedeng isalin na dugo sa kanya. Hindi compatible yung akin at thank God nakarating ang papa niya.
Hindi ko yun sinasabi sa kanya because her father wouldn't allow me to. Mula noon. When she was checked out of the hospital, we started to notice na she never even showed emotion. Buti nga nung nagsimula na siyang mag-school she slowly learned how to smile again."
Truth is that kahit ako ayoko na alalahanin yung mga nangyari noon pero mas okay na na alam ni Kevin kung bakit ganun si Seph.
"So what happened to the maid?"-Kevin
That's the worst part.
"She--"
