"සෙනූට...අමාරු වෙලා..."
"හරි හරි බන් උඹ ඉස්සෙල්ලා ටිකක් කලබල නැතුව ඉක්මණට පලයන්කෝ..."
සෙනුරිගෙ අම්මගේ ඇමතුමත් එක්ක සිහිනට දැනගන්න ලැබුනේ සෙනුරිට දරුවා ලැබෙන්න අමාරු වෙලා කියලා, ඒ ටික ඇහෙනවත් එක්කම සිහිනට සිහි නැති වෙන්න ආවේ උදෙත් සෙනුරිට බඩ රිදුන නිසා අමුතු බයක් හිතට ආව නිසා, සිහිනට තිබ්බ කලබලේට අතට ගන්න යතුර පවා බිම වැටුන නිසා පවිත්‍ර සිහිනව සන්සුන් කරන්න හැදුවා...
"උඹ ඔහොම කලබල වෙලා කොහොමද සිහින බයික් එකේ යන්නෙ, ටිකක් බය නොවී ඉදපන් බන්..."
පවිත්‍රගෙ වචන වලට ප්‍රතිචාර දක්වන්න සිහිනට බැරි තරමට සිහින කලබල වෙලා, බයටම ඇස් වලින් කඳුලු පහලට වැටෙනවා, සාක්කුවට දාගත්ත ෆෝන් එක ඇරුනම ගන්න සේරම අත ඇරුනෙ ඇඟිලි පණ නැතුව ගිහින් වගේ... ඒත් එක පාරටම සිහිනගෙ මැණික් කටුව ලඟින් සිහිනගෙ අත තව අතකට හිර උනා... ඒ එක්කම සිහිනව අසිහියෙන්ම ඒ පැත්තට ඇඳිලා ගියා...
"යමු..."
සිහිනට කියන්න දෙයක් ඉතුරු උනේ නෑ, ශේනුකගෙ අතට හිර උන සිහිනගෙ අත එක්කම සිහිනත් නිකන්ම ශේනුක පස්සෙන් ඇඳිලා ගියා, ඉක්මණටම වාහනේ ලඟට ආපු ශේනුක සිහිනව ඉදිරි අසුනෙ වාඩි කරවලා එයත් නැගලා වාහනේ පදවන්න පටන් ගත්තෙ සිහිනගෙ ගෙදර තියන තැනවත් නොදැන...
"සිහින... ඉක්මණට මට පාර කියන්න ළමයෝ..."
කලබල උනත් වෙන්නෙ මොකද්ද කියලා සිහිනට තේරුම් ගිය නිසා සිහින පාර කිව්වා, ඒත් සිහින බයටම එයාගෙ අත් වලින් කලිසමේ කකුල් දෙක තදින් පොඩි කරගෙන අල්ලන් හිටියේ, වාහනේ පුලුවන් ඉක්මණින් පදවන ගමන් ශේනුක එයාගෙ වම් අත සිහිනගෙ දකුණු පිටි අල්ල උඩ තියලා සිහිනව සන්සුන් කරන්න උත්සහ කලා...
"Just relax Sihina...අපි දැන් ලඟයි..."
ශේනුක පළවෙනි දවසේ උදෙන්ම ඔෆිස් ඇවිත් හැමෝටම රහසේ කරපු ලොකුම රාජකාරියක් තිබුනා, ඒ තමයි ස්ටාෆ් එක ඉන්න හරියට මයික් එකක් සෙට් කරපු එක, ස්ටාෆ් එකේ කතා කරන හැමදේම මුල් දවසේ ඉදලම ශේනුකට ඇහුනා, සිහින එයාට නපුරුයි කියලා බනින එකේ ඉදලම... සෙනුරිට labor pains ඇවිත් කියලා දැනගත්තම සිහින කලබල උන විදිහට බයික් එකේ යන්න ගිහින් තවත් අනතුරක් වෙයි කියලා හිතුන නිසා ශේනුක සිහිනව එක්කන් යන්න දෙපාරක් නොහිතම ඉදිරිපත් උනේ මේ වෙලාවේ එයාට කරන්න පුලුවන් ලොකුම උදව්ව ඒක කියලා හිතුන නිසා...
