Mistaken Love

Chapter 01

Goodbye?

Nikki's POV:

"Nikki, can you please come down for a minute?!"

Rinig kong sigaw ng mommy ko mula sa ibaba.

"Madali lang!" dagdag ng kuya ko.

Ano ba 'yan naglalaro 'yung tao eh. Agad akong bumaba at tumungo sa living room. Pagkababa ko ay bakas na bakas ang seryoso nilang mga mukha habang naka-upo sa sofa.

"Why? What's wrong?" I asked, at umupo sa tabi ng kuya ko.

Nakita kong huminga muna ng malalim ang mommy ko bago magsalita. "Kailangan namin ng daddy n'yong pumunta ng ibang bansa" My eyes widened when my mother said that.

What!? Ibang bansa?

"Ano?!" Napa-sigaw nalang ako.

Hindi ko alam kung anong sasabihin ko dahil nalilito pa rin ako. Joke time ba 'to?

"Yung kompanya raw kasi ng lolo n'yo sa ibang bansa nalulugi na kaya gusto niyang pumunta kami ron." Saad ng daddy ko. Nakita kong napabuntong-hininga siya.

"Ang dami na ring umaalis na empleyado dahil sa pagkalugi kaya humingi na siya ng tulong sa amin. Ngayon lang din namin nalaman na baon na pala siya sa utang." Mahinang niya pang dagdag. Kitang kita ko ang pag-aalala sa kaniyang mukha.

"W- wait. Paano pong bumagsak? 'di ba kasama niya ron si Tito Josh?" Nagtataka kong tanong.

"Actually... Siya ang dahilan kung bakit nangyari ang lahat nang 'to. Dahil sakaniya kung bakit nagka-utang ang kompanya." Naiinis na sabi ni daddy.

Natahimik ako saglit dahil hindi ko alam kung anong sasabihin ko, siguro dahil na rin sa bilis ng pangyayare. Bakit ngayon lang namin nalaman 'to? Nakaramdam ako ng awa sa lolo ko.

"So, ano pong plano n'yo?" Tanong ni kuya.

"We were planning to leave right away on Friday." Nagulat ako sa sinabi ni mommy. Ba't ang bilis naman ata?

"What?! Sa Friday na po agad? Why, it seems so fast, doesn't it?" Saad ko habang nakakunot ang aking noo.

"Yes, pero kailangan na naming maka-alis ka-agad bago pa tuluyang bumagsak ang kompanya."

Hindi ko naman sila masisisi, kompanya ng lolo ko ang naka-taya rito. Hindi naman namin pwedeng hayaan nalang na mawala ang pinaghirapan nila.

"Napag-usapan din namin ng daddy n'yo na doon muna kayo titira sa tita n'yo"

What?! Which tita? Siguro yung tita namin sa Quezon, Mayaman sila kaya 'di na ako hi-hindi kong roon.

"What? Kaya naman na po namin ang mga sarili namin, eh. So, why do we have to stay at their house?" Tanong ni kuya.

May point naman si kuya, 20 na s'ya at 17 na ako. Kaya ko na ang sarili ko, ganoon din siya.

"Of course, mahirap na. Walang magbabantay sainyo. Baka mamaya niyan magdala kayo ng babae rito eh, haha" pabiro ni daddy.

Grabe, nagagawa niya paring magbiro kahit marami siyang kinakaharap na problema. How to be as strong as him?

Actually, he's not my real father. Bata palang ako noong iniwan kami ng totoo kong tatay. well, wala naman na akong pakialam sa kanya at hindi ako interesadong makilala siya. Sabi kasi ng mommy ko, He cheated on her at mayroon na raw itong sariling pamilya. When i was 9 years old nang nagkaroon ng bagong kasintahan ang mommy ko which is ang step father ko ngayon. Umalis kami sa dati naming tirahan at lumipat dito sa manila. Naging maayos ang buhay namin dito, kaya sobra akong nagpapasalamat sakanya dahil itinuring niya kami ni kuya na parang totoo niyang anak.