One Reason

OR#3

BRYLE SARVEGA

"I can't believe na nagpakatanga ka nanaman kanina pare." Inis na sumbat sakin ni Max.

"Oo nga pare, Ayaw na sayo ni Blue bakit ba ipinagpipilitan mo parin ang sarili mo." Pag sasang-ayon naman ni Ken.

"Hindi sa ayaw niya na ako. Sadyang may malaking hadlang lang talaga samin at yun ay ang parents niya." Walang kaemo-emosyon kong sagot sakanila.

"But bro, just think about it.. If she still loves you why would she can take to see you like that? I mean.. Kilala natin si Blue as a caring girlfriend at alam mo rin na hindi ka niya matitiis sa kalagayang yan ng 1 Year ?" Max.

"I don't know... At susubukan ko paring alamin kung ano ba talagang dahilan niya." Sagot ko.

"Naaawa talaga ako sayo Bryle."Sabi ng kararating lang na mga girlfriend ng mga Barkada ko. Ang kapatid ni Blue.

"Eh babe ano ba kasi talagang rason ni Blue?" Tanong ni Max kay Pink.

"Look, ayaw kong magsalita pagdating dun. In fact kung anong sinabi ni Blue, yun ang paniwalaan niyo because it might be the right answer." Sagot naman ni Pnk.

"Oo nga Bryle, Let her go. Forget her, Find someone better than her. Maraming iba jan. Tsaka matagal nang wala kayo. You must be moving on." Singit naman ni Violet.

"Its all easy for you to say but if only you know how hard to move on.Sige aalis na ako at magkikita pa kami ni Blue sa Park."

"Magkikita kayo? Are you sure pare na sisipotin ka na niya this time? Eh ilang beses na yang line na yan pero ni'isang beses di ka niya sinipot."

"I'm sure she'll come.."

"Umuulan ng malakas Bryle, magpayong ka!" Sabi naman ni Violet

"Wag na.."

Agad na akong lumarga sa Park at hinintay kong dumating si Blue.

Mag te-ten na ng gabi wala parin siya at ang nakakainis nanginginig na talaga ako sa sobrang lamig. Di ko na naiwasan pang mapaluha sa sobrang sakit.

Bakit natitiis ni Blue na maging ganito ang kalagayan ko?

Mas lalo pang lumakas ang ulan kasabay nun ang pag kidlat at pagkulog.

"Blue please!!! Dumating ka!" Sigaw ko.

Wala talagang dumating ni anino niya.

Nagulat nalang ako ng may humawak sa likuran ko at naramandaman kong pinayongan niya pa ako.

Agad akong tumayo at niyakap ito.

"Mister.. Ayos ka lang?" Okay. She's not blue. Ang tanga tanga ko lang.

"So-sorry." Hindi ako makapagsalta ng maayos dahil sa panginginig ng buong katawan ko.

"Hala mister... Halika na.." Agad niya akong inalalayan at ipinasok ako sa loob ng kotse niya.

"Buti nalang may dala akong towel. Heto gamitin mo." Ibinigay nya sakin ang twalya niya. Naghubad ako at napansin kong napapikit siya.

"Sorry.." Kako, saka ko ibinalot ang twalyang ipanahiram niya sa katawan ko.

"Okay lang. Ano bang ginagawa mo jan sa labas at nagpapakabasa? Parang ang bigat ng pinagdaraanan mo ah."

"Will you be my girlfriend?" Nasabi ko nalamang.

"What?"

"I take that as a yes. Uuwi na ako. Umuwi ka na rin miss." Kako at bumaba na ako sa kotse niya.

Agad kong pinuntahan ang kotse ko at ipinaandar ito. Nakalimutan ko nga palang alamin ang pangalan niya. Hayyyy -__- gagamitin ko siya para pagselosin si Blue.