Ben kuzey kutbunun güneş almadığı altı aydım. O ise güney kutbundaki güneşli geçen altı ay.
"İğrenç." diyerek baktım ona. O ise hâlâ aptalca gülümseyerek bana bakıyordu.
"Bence çok tatlılar," Elindeki özel yapım olan ve iğrenç açık renk tonlarla süslenmiş satranç takımını bana uzattı Senju. Bana göre bu özel yapım takım, satranç için bir hakaretten farksızdı.
"Orijinali ile kıyaslanamaz bile," Diyerek bana uzattığı takımı parmak uçlarımla ittim ona doğru ve ona sırtımı dönüp yürümeye başladım. Eve gitmek istiyorum sadece lâkin Senju yüzünden aşağı yukarı yarım saat kaybetmiştik. Bana son seçenek olarak onu bırakıp kendim eve -aslında ev sayılmazdı bir erkek öğrenci yurduydu- yürümem gerekicekti.
"Hey! Beni bekle!"
