Ik loop de kamer in, Mauritius zit aan een tafel, met zijn rug naar me toe. "Hey, wat doe je?" Zeg ik. Hij schrikt "Fuck- oh, jij bent het." Hij kijkt me aan en gaat dan weer verder met wat hij doet. "Wat doe je?" Zeg ik opnieuw. Hij zucht. "Hou je bek." "Niet tot jij me vertelt wat je doet." "Goed dan, ik maak een kaart van waar het portaal kan zijn." "Welk portaal?" Ik weet niks over een portaal, dus ik kijk hem maar verbaasd aan. "Het portaal om hier weg te komen voordat het is afgesloten en HET weet waar we zijn." "Wie of wat is HET?" Ik vind het alsmaar enger worden, wat is HET? Waarom ben ik hier eigenlijk? "HET... HET is een monster dat eigenlijk mensenvlees eet, en als we het portaal niet vinden voordat onze klok uitgaat is het over." Ik kijk hem aan "Waar is mijn klok dan?" "Kijk op je buik." Ik trek mijn trui een beetje omhoog en zie dat er een klok in zit, niet een digitale maar zo'n oude met een slinger. "En hoe weet je dan dat HET je vindt als je klok uitloopt?" Hij kijkt op van zijn kaart realiserend dat ik niet zomaar ophou met vragen. "Hij gaat af, je klok gaat af. Je weet wel van dat BING BANG BING BANG." "Damn." Zeg ik, dat is niet best. "Wat is HET eigenlijk?" Hij zucht. "Dat wil je niet weten." Ik schud mijn hoofd."Ja dat wil ik wel." Hij kijkt me aan, maar mijn besluit staat vast, dus gaat hij naar de kast opent een la en haalt een papiertje eruit. "Ik weet het niet zeker," Zegt hij, terwijl hij mij het papiertje laat zien. "Maar ik denk dat iemand hem heeft gezien, en getekend"
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik kijk ernaar, in shock. "En wij moeten ervoor zorgen dat dit ding ons niet pakt? Dat is toch onmogelijk!" Hij kijkt me aan, en lacht een beetje. "Niets is onmogelijk."
