ကိုယ်ရဲ့ချစ်အသည်းညှာလေး

ep1

အမေရီကန်နိုင်ငံ(လန်ဒန်မြို့)

လမ်းမကြီးထက်ကကားတွေကုန်တင်ကားတွေအများပြားပြည့်နှက်နေပြီးလမ်းဘေးမှာလူများစွာသွားလာနေကြသည် ထိုအမေရီကန်လူမျိုးများကြားထဲမှာအဖြူရောင်ပုံရိပ်ဖြင့်ခါးလောက်ထိရှိတဲ့ဆံနွယ်ရှည်ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိသည် ထိုသူကဖြူနုငယ်ဖြစ်သည် နုငယ်လက်ထဲကလမ်းလျှောက်တုန်နဲ့မြေကြီးပေါ်သို့ဟိုစမ်းဒီစမ်းနဲ့ရှေ့မျက်နှာကိုမူကာလမ်းလျှေက်နေသည်မှာလူတွေကကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ တီးတိုးပြောသူကပြောနဲ့ ဖြစ်သည် ဒါကိုနုငယ်ကအသားကျပြီးရိုးနေသဖြင့်ဂရုမစိုက်ပါ နုငယ်ကမြန်မာလူမျိုး မြန်မာနိုင်ငံကနေအမေရီကန်ကိုပြောင်းလာတာ၁ပတ်ရှိပြီးမြန်မာနိုင်ငံမှာတုန်းကအဖေနဲ့အမေကချမ်းသာတဲ့မိသားစုကဖြစ်ပြီးသောက်စားပျော်ပါးတတ်တာမို့သူတို့နှစ်ယောက်ကတစ်ညတာမှားပြီး နုငယ်ကိုရသွားခဲ့သည် ဒါကိုမတတ်နိုင်တာကြောင့်မိဘနှစ်ဖက်သဘောတူလက်ထပ်ခဲ့ရသည် နုငယ်ကိုမွေးလာတဲ့အချိန်မှာစီးပွာရေးကထိုးကျလာပြီးဒေဝါလီခံလုနီးပါးပင် ဒါကိုမိဘဖြစ်သူကသူကိုတောင်နာမည်မပေးဘဲပစ်ထားကာဂြိုလ်ဆိုးကောင်ဆိုပြီးရှောင်ဖယ်သလို မိဘရဲ့မိသားစုဝင်တွေကသူကိုမကောင်းဆိုးဝါးဆိုပြီးရှောင်ဖယ်ကြသည် ရှောင်ဖယ်လည်းရှောင်ချင်စရာပဲလေ နုငယ်ကလေးဘဝတုန်းကမပေါက်သေးတဲ့ဆံနွယ်ဖြူလေးနဲ့နီတာရဲလေးဖြစ်ပြီးငွေရောင်မျက်လုံးပါတာကြောင့်ဆရာဝန်တွေကမွေးရာပါမျက်စိကွယ်နေတာလို့ပြောကြတယ် သူကမွေးရာပါမျက်မမြင်ဖြစ်တဲ့အပြင်ငွေရောင်မျက်လုံးနဲ့မကောင်းဆိုးဝါးလိုသတ်မှတ်ပြီးတစ်အိမ်လုံးအပယ်ခံဖြစ်လာသည် ​နောက်တော့အမေဖြစ်သူမွေးလာတော့မယ်ညီမလေး​ တစ်နည်းအားဖြင့်ကျွန်တော်ချစ်ရတဲ့တစ်ဦးတည်းသောညီမလေးပေါ့ ညီမလေးကဖြူသဇင်ငယ်တဲ့ ညီမငယ်လေးမွေးလာတဲ့အချိန်စီးပွားရေးကတစ်ဟုန်တိုးအောင်မြင်လာခဲ့တော့ သူမကိုတစ်မိသားစုလုံးသည်းသည်းလှုပ်အချစ်ခံဖြစ်လာလေသည် အဝေးကနေမျက်စိမမြင်ရပေ့မယ်ကြားရတဲ့သတင်းကြောင့် သူညီမငယ်လေးကိုအားကျရရုံမှမတတ်နိုင်ပေ နောက်နှစ်မိဘဖြစ်သူကနုငယ်ကိုအိမ်ထောင်စုစာရင်းမှဖယ်ပြီးအမေရီကန်ကိုပညာသင်လွတ်လိုက်သည် နုငယ်အစတုန်းကဝမ်းနည်းပေမယ် နားကြားအာရုံကောင်းတာကြောင့် မိဘဖြစ်သူကနုငယ်မရှိတော့ဘူးဆိုပြီးပျော်ရွှင်နေတာကြားတော့ သူတို့ပျော်ရင်ရပြီးဆိုတဲ့စိတ်နဲ့မငြင်းပဲထွက်သွားပေးလိုက်သည် သူတို့ပျော်ရင်ကိုယ်ကစိတ်ချမ်းသာပါတယ် သူတို့ဝမ်းနည်းနေလိုငိုသံကိုကြားရင် ကိုယ်ကနှလုံးကိုဓားနဲ့ထိုးသလိုနာကျင်ရပြီးငိုချင်လာတယ် ငါကလေသူတို့ကို..သူတို့ကိုအရမ်းချစ်တာ..ညီမငယ်ကနုငယ်နဲ့သွေးတော်တဲ့တစ်ဦးတည်းသောညီမလေးမို့အရမ်းချစ်တာ အော်မေ့နေတယ် ပြောရအုံမယ် နုငယ်အမေရီကန်မသွားခင် ညီမလေးကနုငယ်ကိုကြည့်နေတာခံစားရတယ် ဒါပေ့မယ်ကိုယ်အနားမလာဘူး နေ့တိုင်းနေ့တိုင်းနုငယ်ကိုကြည့်နေတာနှစ်တွေကြာပြီးဖြစ်သည် နုငယ်ဘယ်သွားသွား ဘာပဲလုပ်လုပ်အမြဲကြည့်နေတာ မသိရင်စိတ်မချလို့စောင့်ကြည်နေသလိုမျိုးပဲ တစ်နေ့တော့ ညီမငယ်လေးကိုယ်အနားလာပြီး ဘာပြောလဲသိလား သူမကပြောတယ် (ကိုကိုအလှလေး..ကိုကိုအကြောင်းသိပြီးမို့ တို့အကိုနာမည်ကိုပေးဖို့စဥ်းစားပြီးပြီး အခုကစပြီးအကိုနာမည်ကဖြူနုငယ်ဖြစ်သွားပြီး မနက်ဖြန်ကျတို့ဂျပန်နိုင်ငံမှာပညာသင်ဖို့သွားတော့မယ် ပြန်လာရင်အကိုကိုတို့ရှေ့မှာရှိနေတာမြင်ချင်တယ် မရှိလိုကတော့ တို့လူတွေကိုသတ်ပစ်မှာမလုပ်ရဲဘူးလိုမထင်နဲ့ တို့ပြန်လာမှာကိုစောင့်နေပေးပါ အဲ့ခါကျရင် အကိုကိုတို့အနားမှာထားပြီးတစ်မိသားစုလုံးကမေတ္တာမပေးလည်း တို့ကအပြည့်ဝမေတ္တာပေးမယ် ချစ်ပေးမယ် ဂရုစိုက်ပေးမယ်စောင့်နေပေး..ကြားတယ်မလားကိုကို)တဲ့သူမပြောတဲ့စကားကနုငယ်ဝမ်းသာပေမယ့် ညီမငယ်​ကလူတွေကိုသတ်ပစ်မှာတဲ့ ဒါတွေကညီမငယ်လေးကိုဘယ်သူသင်ပေးလိုက်တာလဲ ညီမငယ်လေးပြောတဲ့လေသံကမာပေမယ်အနည်းငယ်နူးညံနေသလိုမျိုးပဲ ညီမငယ်လေးကဂျပန်သွားပြီးမကြာသေးဘူး မိဘဖြစ်သူကနုငယ်ကိုအမေရီကန်ကိုပိုလိုက်တော့တာပဲ ကဲ နောက်ကြောင်းပြီးပြီး ဒါပဲ အခုတော့နုငယ်အလုပ်သွားရတော့မယ် နုငယ်လမ်းလျှောက်နေတုန်း အသံကြားရသည် ဟော ငါအချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းလာပါပြီး သူကrainbow နုငယ်ပထဆုံးအမေရီကန်ကိုရောက်တုန်းကကူကယ်ရာမဲ့စွာနဲ့ဘူမသိဘာမသိနဲ့လမ်းလျှောက်သွားတာအတော်ကြာတာနဲ့ညပင်မိုးချုပ်မှာအရက်မူးသမားဆီကနေဒုက္ခရောက်နေတာကိုrainbowကမြင်ပြီးကူညီပေးခဲ့သည် အဲ့မှာတစ်ပတ်အတွင်းနုငယ်နဲ့rainbowတို့နှစ်ယောက်ရင်းနှီးသွားပြီးမိသားစုလိုဖြစ်လာသည် rainbowကနုငယ်ဘဝအကြောင်းသိပြီးဖြစ်တာကြောင့်နုငယ်ကိုဂရုဏာသက်ကာ ဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့သည် အခုrainbowကနုငယ်အနားကိုအပြေးလေးရောက်လာသည် ပြီးမှအမောပြေသွားကာ