Bu hikaye yere yakın yıldızlara uzak kitabının içinde geçen şeylerle aynıdır fakat sonu güzel bitiyor ve tbaiki her cümlesi aynı değil cümlelerdeki kelimeleri olabildiğince değiştirip yazıyorum umarım seversiniz
Biri sizdenkalbinizi elini göğsünüze daldırmadan da alabilirdi,
Evin biriken çöplerini atmaktan nefret ediyordum. Evet gençler, bundan gerçekten nefret ediyordum. Tabii bu, nefret ettiğim şeylerin başını aliyorum değildi. 18 yaşında yarı ergen biri olarak çoğu zaman hayatımın büyük kısmından nefret ediyordum. Sabahları erken kalkmaktan, abim Minho'nun odama izinsizce girip boş boş konuşup sonra kapıyı kapatmadan çıkmasından, eşyalarımı izinsiz almasından,
Ansızın gelen misafirlerden, birbirine dolaşmaktan asla bıkmamış olan kulaklıklarımdan, çantam da sanki savaş çıkmışta akbilim yer yarılıp içine girmişçesine asla onu bulamamamdan, sanki arkasından kovalayan varmış gibi asla yetişemediğim otobüslerden, karın ağrısından, burnunu karıştıran insanlardan, tuvalette sigara içip tuvaleti eşek öl*sü gibi kokutan tiplerden, yolda yürürken kırmızı kaldırım taşlarını benden önce birisinin basmasını, yere tüküren insanlardan... Hepsinden nefret ediyordum!
Ve tabii evin çöpünü atmaktan. Şu sıralar sadece bir şeyi seviyordum. Kütüphanede kestiğim yakışıklı çocuğu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşık olmamak elde değildi~
Herkese selamlar bu yazdığım ilkk hikaye umarım beğenmişsinizdir olabildiğince cümleleri değiştirdim hem kitabı okuyanlar cümlelerin böyle olmadığından emindir benzetmelerin biraz garipti ama olsun komik olsun bizim olsun 😭💗
