PROLOG

1.3K 137 29
                                    


Przerażające jest to, jak człowiek musi na nowo uczyć się życia, gdy nagle z dnia na dzień kogoś w nim zabranie. Kogoś, kogo obecność była tak oczywista, a brak niemal nie do zniesienia.

Często uświadamiamy sobie prawdziwą wartość danej osoby dopiero w momencie, w którym już jej z nami nie ma. Analizujemy każdy najmniejszy moment, każde pojedyncze wspomnienie usilnie starając się wrócić do tamtych chwil. Do chwil, które po czasie wydają się jedynie mglistym obrazem.

Nigdy nie sądziłem, że sam również przeżyje coś takiego. Przez całe swoje życie stroniłem od definiowania relacji z obawy przed ich utratą.  Ze strachu przed ich przedwczesnym i nieuniknionym zniszczeniem, a może tak naprawdę ze strachu przed odrzuceniem. Złudnie liczyłem, że uniknięcie tego było możliwe. A gdy przygniatająca prawda w końcu do mnie dotarła było już za późno.

Straciłem ją, bezpowrotnie tracąc również ten „lepszy" skrawek siebie.

━━━━༺❀༻━━━━

Witam ponownie! Szykuje się super zabawa, no przynajmniej dla mnie 🙂‍↕️

Czekacie na pierwszy rozdział?

Convergence - Edevane Brothers 2Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz