𝐀𝐌𝐄𝐃 Î𝐍 𝐌𝐄𝐑𝐃Î𝐍Î

2-A

Beritan#

Belki aylar sonra konaktan dışarı adım atmıştım . Arada  tuğbanın zoruyla dışarı çıkardım .

Ben oğlumun öldüğünü sindiremeden baran beni terk etmişti . Ölüden farksız gibiydim .

O adam yüzünden ben çocuğumu kaybetim ,  yuvam dağıldı benim. Ben bu düşüncelerle yürüyordum amedin sokaklarında .

Kadınlar beni görünce aralarında birşeyler konuşuyorlardı . Artık yeni bir başlangıç yapmam lazımdı .

Çarşıya gelince kafami dağıtmak için mağazaya girdim. Çalışam yanıma geldi .

-" Hoşgeldiniz hanımağam "

-" Hoşbulduk canım bana takımlarınızı göstere bilir misiniz ? "

-" Tabi buyrun bakalım "

Çalışanla birlikte seçtiğimiz 3 takımı alıp kasaya geçtim . Ödemeyi yapıp çıkmıştım.

Çarşıda yürürken köz mısırcı görünce gözlerim sızladı . Ağlamak geldi içimden , anılarım canlandı gözümde. 

Ben cihan  hamileyken ilk kez aşermiştim . Gecenin 3 de köz mısır yaptırtmıştım barana .

Gözümden yaş süzüldü . Yanağımdan süzülen yaşı silip çarşıda gezmeye başladım tekrar .

Kadınlar beni görünce kendi aralarında
Benim hakımda konuşuyordu.

-" Nasıl çökmüş kız , ee tabi hem oğlu öldü hem de kocası terketi acısı büyük zavalı "

İçimden kadını dövmek geliyordu ama bunu demek bile istemiyorum ama haklıydı.

Daha fazla dayanamayıp çarşıdan çıkıcaktım ki onu görene kadar .

Dizlerimin bağı çözülmüştü sanki , olamaz o olamaz bu yaptığından sonra buraya tekrar gelmemiştir.

Gözümden yaşlar bir bir firar ediyordu , Duvara yaslandım destek almak için kalbimdeki acının tarifi yoktu

Anlatmaya cümleler yetmezdi...

O da beni farketi , yürürken bir an olduğu  yerde durdu . Duvardan elimi çekip gidip gitmemek arasında kadım , hesap sormaya hakım vardı .

Adım Adım ona doğru yürüdüm , yaklaştıkça onu hem ne kadar çok özlediğimi hem de ona olan hayal kırıkliğmı fark etim .

-" Neden geldin ? "

-"Beritan"

-" Karşımda durmaya cesaretin varmış demeki "

Beni o halimle terk etikten sonra karşımda durmaya nasıl cesareti vardı .

Karşısında güçlü durmak istiyordum ama olmuyordu nefes almakta zorlanmaya başlamıştım bile .

-" Mecburdum olan herşeye beritan "

-" Baran bundan 1 yıl önce çocuğumuzu toprağa verdik , ben onun yasını tutarken sen beni bırakıp gittin . "

Baran biraz daha yaklaştı bana , elimi tutmak isteyince kendimi geri çektim , onun da gözleri dolmuştu.

Ağlamamak için savaş veriyordu fakat bir yaş süzüldü . Baran konuşucaktı ki arkadan bir ses geldi.

-" Baran bizde seni arıyoruz cihanla "

Kadın elindeki bebek arabası ile baranın yanında durdu . Kadın beni fark edince .

-" Kimsiniz ? " dedi.

Birşey diyemedim ki gücüm yoktu konuşmaya. Yaşadığım şok yüzünden napmam gerektiğini bilmiyordum.