ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ဒေါသထွက်စေနိုင်လောက်သည့် စကားများအား ပြောဆိုပြီးသည့် နောက်တွင် တံတွေးအား မြိုချလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့အရှေ့မှလူအား မော့ကြည့်လိုက်သည်။
သူမော့ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ချင်ကျားရှု၏မျက်နှာပေါ်မှအမူအရာသည် ခဏလေးအတွင်းတွင် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
သူသည်နော က်မဆုတ်ပဲ မနေနိုင်ပေ။
"ဟေ့...နတ်...နတ်သူငယ်လေးရေ"
[စနစ် : ငါဒီမှာရှိတယ်]
ဝမ်ကျစ်ချူး၏ခြေထောက်များသည် ခဏတာမျှ တုန်ခါသွားပြီး "မြန်မြန်...မြန်မြန်လုပ်ပြီး ဒီတာဝန် ကို ပြီးမြောက်စေလိုက်တော့"
[စနစ် : ဘာလို့လဲ]
ဝမ်ကျစ်ချူး : "မင်း ငါ့ကို ခဏလောက်တော့ မတွေ့ဘဲ ပျောက်နေမှာကို စိုးရိမ်လို့"
[စနစ် : သင် အဲ့ဒီမှာ ရပ်နေတာ မဟုတ်လား၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မင်းကို မမြင်ရဘဲနေမှာလဲ]
ဝမ်ကျစ်ချူးမှာ ကြောက်လန့်စွာဖြင့်ပြောသည် "သူ့လက်သီးတွေ ပြင်နေပြီ"
"..."
သူ၏နှလုံးသည်ရင်ဘတ်ထဲတွင် ဒရမ်တီးနေသကဲ့သို့ဖြစ်နေပြီး တာဝန် ပြီးမြောက်တော့မည်ဟု မျှော်လင့် နေစဉ်အတွင်းမှာပင် စက်၏ အသံမှာ အေးစက်စွာ ပင်ထွက်လာသည် : [မပြီးမြောက်နိုင်ပါ]
မျက်လုံးများဖြည်းညှင်းစွာပွင့်လာပြီး "ဘာလို့လဲ"
[စနစ် : သင်ဘာလို့ ငါ့ကိုမေးနေတာလဲ၊ သူ့ကိုမေး]
ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ချင်ကျားရှုအားကြည့်လိုက်သည်။
"..."
ဒီကောင်က စိတ်တော်တော် မာကျောတာပဲ။
သူ့ကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက် မဖြစ်သေးဘူးပဲ။
သို့သော် တစ်ဖက်လူ၏ မျက်နှာအသွင်အပြင် ဆိုးဝါးလာသောအခါ သူသည် နောက်ထပ်စကား ထပ်မပြောရဲတော့ပေ။
သူကြောက်နေသည်မှာ နောက်ထပ် ဘာမှမပြောနိုင်ခင်ပင် မြေကြီးပေါ်သို့ ဒူးထောက်ကျသွားမည် ဟုပင် ထင်ရသည်။
YOU ARE READING
ဗီလိန်ဗျူဟာ
Romanceရှက်ကြောက်တတ်တဲ့ ဝမ်ကျစ်ချူး လုပ်ခဲ့တဲ့ ဘဝမှာ အမိုက်ဆုံးအရာကတော့ လမ်းဖြတ်ကူးနေတဲ့ မူလတန်းကျောင်းသားလေးနှစ်ယောက်ကို ရူးရူးမိုက်မိုက် စွန့်စားကယ်တင်လိုက်ခြင်းပဲ ဖြစ်တယ်။ သူ့ဘဝတွင် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် သူ၏ ရဲစွမ်းသတ္တိကို ပြသဖို့ရန် အောင်မြင်စွာ ကြိုးစာ...
