Chapter 2

43 0 0
                                    

"Bakit mo ba...bakit mo 'ko tinawag na Kathaia.....noong gabing yun?"Tanong niya sakin nang deretso. Hindi niya tinanggal ang tingin sa akin.

His snaggle tooth is cute. It's not actually showing when he just casually speak, mas nakikita lang kapag ngumingiti siya.

"You don't know someone with that name? Kathaia?" Pag uulit ko. Umiling siya.

Because from what I remembered that night when I mentioned and called him Kathaia, I saw his expression, like he doesn't expect someone to say that name in front of him. And kanina he even sound like he's uncomfortable in saying Kathaia's name.

"Wala akong kilalang Kathaia." Sagot niya sa seryosong tono.

Hindi ako nagsalita nakatingin lang sa kanya nang biglang tinawag ang pangalan sa order counter.

"Ako na."Aniya.

Tatayo na sana ako pero nauna na siya. Pinanood ko na lamang siyang kunin iyon at dalhin sa pwesto namin. Hindi ko alam pero iba ang awra niya ngayon kaysa kanina doon sa fast food. Hindi ko alam kung guni guni ko lamang ba iyon o puyat lang ako.

Hindi mo rin talaga aakalain na may anak siya, I'm not telling that we should expect someone on whatsoever by just looking at their physical appearance.

Hinayaan ko na lamang muna siyang kainin ang tiramisu niya, parang gutom na rin yata kasi pagkalapag pa nga lang ay sumubo na agad. Pinanood ko lang siyang halos maubos na iyon bago marealized na nasa harap niya ako't may kasama siya.

Tumikhim ako."Do you know why  I called you that name?"Panimula ko.

Nakita ko kung paano nagbago ang expression niya mula sa pagkatitig niya sa tiramisu at nang inilipat niya ang paningin sa akin. Tanginang tiramisu yan mas pogi pa ata sa akin.

"She really looks like you. I mean... Kathaia." I paused."I called you by that name, kasi kamukha mo siya." Someone na hindi ko rin naman talaga kilala.

Kumunot ang noo niya.

"Girlfriend mo?" He seriously asked. Napaubo ako, muntik pumasok sa ilong ko yung kape!

"Fucking no!" Tanggi ko."Someone I  know."

Tumango siya at muling sumubo ng cake.

"She really looks like you! I swear!" Pag uulit ko pa. Why it looks like it's not a big deal for him? Or Is it just me who's makes it a big deal? Am I exaggerating by making a big deal out of someone else having the same face?

"Baka naman nobya mo talaga yun, iniwan ka lang kaya nakikita mo na kung saan saan yung mukha". Seryoso niyang sabi."Namimiss mo, ganon."

What the fuck? Mukha ba akong kaiwan iwan ng babae sa paningin niya? Baka gusto nito lapagan ko siya ng listahan ng mga babaeng patay na patay sakin at kulang na lang itapon mga sarili nila maikama ko lang.

I smirked."This face? There's no girl who's still in her right mind that would leave me behind." Taas noo kong dagdag while he's still staring at me.

"Sige." Wala sa mood niyang sagot saka tumango tango."Wala ka na bang sasabihin?"

This! This is what I'm talking about! The way he talked to me right now. Kasi kanina roon sa trabaho niya sobrang hinahon ng boses nito. Parang kumbinsido pa nga akong nahihiya siya dahil sa anak niyang sumingit sa table ko at kinain ang spaghetti ko! Ngayon unti unti na siyang nagiging tunog maangas, porket wala na siya sa trabaho niya!

"Kung wala ka naman ng sasabihin." Tumingin ito sa relo."Aalis na ako. Nabayaran ko naman na ang spaghetti mo." Saka ito tumayo at ambang aalis na kaya mabilis akong tumayo sa harap ng daraanan niya.

But When I Touch HimWhere stories live. Discover now