Hanggang Dito Na Lang Ba?

Chapter 1:

*Isang Tawag Mula sa Nakaraan*

Umaga na, at ang araw ay sumisikat na. Ang bintana ni Aira ay pumasok ang liwanag, pero siya, tulog pa rin. Puno ang isip niya sa mga assignments at projects.

“Aira, tanghali na! Kain na!” tawag ng nanay niya mula sa ibaba.

“Sandali lang, Ma!” sagot niya, nagmamadali na lumabas ng kwarto.

Pagbaba niya, nakita niya ang pamilya niya na nag-uusap habang nag-aalmusal. Naka-ngiti ang mga kapatid niya, pero si Aira, tila hindi makasabay.

“Anong nangyari? Mukhang pagod,” tanong ni Jess, ang kapatid niyang bunso.

“Wala, busy lang,” sagot niya habang kumukuha ng pagkain.

Biglang tumunog ang cellphone niya. Isang tawag mula sa isang number na hindi niya kilala.

“Hello?” tanong niya, medyo naguguluhan.

“Hey, Aira! It’s Sam!” sagot ng boses sa kabilang linya.

“Sam? Bakit mo ako tinawagan?” medyo nagulat siya.

“Miss na kita, ‘no? Gusto ko lang kumustahin. Kumusta na?” masiglang sabi ni Sam.

Napangiti siya. “Okay lang. Busy sa school, pero ayos lang. Ikaw, anong balita?”

“Same. Pero nakaka-bored dito. Tara, mag-coffee tayo!” 

“Coffee? Ngayon na?” tanong niya, naguguluhan kung paano mangyayari iyon.

“Bakit hindi? Pumunta ka sa café sa kanto. I’ll treat you,” sabi ni Sam na parang walang pakialam.

“Sigurado ka? Kakausapin pa natin ang mga assignments ko,” sabi niya, pero sa totoo lang, excited na siya.

“Wala yan! Minsan lang tayong magkausap. Mag-enjoy ka naman!”

Napaisip si Aira. Sige na nga, baka kailangan niya rin ng break. “Sige, aakyat lang ako saglit para magbihis.”

“Cool! I’ll wait for you!” sagot ni Sam.

Habang nag-aayos, naisip niya ang mga nangyari sa kanila noon. Hindi niya maikakaila na may espesyal na koneksyon sila, kahit matagal na silang hindi nagkita.

Ilang minuto lang, nagmadali siyang magbihis at lumabas ng bahay. Nang makalabas, natanaw niya ang araw na nakangiti sa kanya.

Pagdating sa café, nakita niya si Sam na nakaupo sa isang sulok, nakatingin sa cellphone niya.

“Hey! Sorry sa abala,” sabi ni Aira habang naupo.

“Walang problema! Kaya nga nandito ako,” sabi ni Sam, nakangiti.

Nag-order sila ng kape at nag-umpisa na silang magkwentuhan. Ang saya ng tawanan at mga alaala na nagbabalik sa isip nila. Pero sa likod ng ngiti ni Aira, may mga tanong siyang gustong itanong.

“Sam, naisip mo na ba yung mga pangarap mo?” tanong niya.

“Yeah, pero minsan natatakot ako,” sagot ni Sam. “Baka hindi ko kayanin. Ikaw, anong plano mo?”

“Gusto kong makapagtapos at makahanap ng magandang trabaho. Pero ang daming expectations, minsan naguguluhan ako,” sabi ni Aira.

“Basta’t sama-sama tayo, kaya natin ‘to!” sabi ni Sam at hinawakan ang kamay niya.

Nang mga oras na iyon, parang ang saya at pag-asa ay pumasok sa puso ni Aira. Pero sa kabila ng lahat, may mga emosyon na nag-aantay na lumabas.

*Hanggang saan kaya sila dadalhin ng kwento nila?*

-- To be continued..