သူငယ်ချင်းမေမေ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ဒီနေ့ဆို အလုပ်ဝင်တာ၁ပတ်တောင်ရှိသွားပြီး
အတော်အဆင်ပြေလှ ၏...
ဟိန်းး အဒေါ် ကအားလုံးကို ရှင်းပြနားလည်အောင် သိပေးသည်၊
Cafeဆိုင်ရဲ့ နမည်ကအဆန်းလေး
flower တဲ့ အင်း ဘာ အဓိပ္ပာယ်နဲ့
ပေးထားမှန်းတော့မသိ၊
ဆိုင်ပြင်ပုံလေးကတော့ လူငယ်ဆန်ဆန်ပါပဲ၊ အလှ ထိုင်ခုံ အသေးလေးများကလဲ ထိုင်ချင်စရာပါပဲ
၊ ဆိုင်က အရမ်းကြီးလည် မကြီး အရမ်းလည်းမသေး၊
ကျောင်းဘေး ကပ်ရက်ဖွင့်ထား
တော့ အတန်းတူအတန်းသား
များ နှင့် ညနေလောက်ဆို ဆိုင်မှာ
လူစီ လှ၏၊
ကောင်တာ ထိုင်တဲ့သူက ဘယ်သူ
လဲဆိုတော့ ဟိန်းပင်၊
လင်တွေအဆင်တွေ မြင်တာနဲ့
စျေးရှော့ပေး ကြာရင်
ဘယ်နေ့အရင်းပြုတ်မလည်း
မသိဘူး ၊ဒေါ်လေး ဖြစ်သူကလည်း
ဟိန်းးဆိုအရမ်းယုံတာ
ဆိုင်တစ်ဆိုင် လုံးသူလက်အပ်ထားတာ
၊ မဟုတ်သေးပါဘူး မိန်းခလေး
လာ ဝယ်ရင် အဲ့ကောင်မျက်နှာ က
ရှစ်ခေါက်ချိုး မျက်နှာနဲ့ ရောင်းချင်း
တာလို မရောင်းချင်းတာလိုနဲ့
ဘေးနားက သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်မှ
လက်တို့နေ ရသည်၊
"ဟယ်...ကိုကို.."
ကော်ဖီ ခွက်များသိမ်းနေရင်းနဲ့
ကျက်သရေ မရှိတဲ့ အသံနဲ့
ခေါ် သံကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့
ခန့်ကို ဆိုင်ထဲဝင်လာတာပင်
၊လင်ဆို ငမ်းငမ်းတက်ကတော့
ဘယ်သူမှ ဂရုမစိုက်၊
သူချစ်လင်တော်အား နောက်ဆုံးခုံ
တွင် ခေါ် သွားသည်
"ကိုကို ဘာသောက်မလည်း၊
ဘာစားမလည်း"
"ဟိန်းးးလေး ကိုယ့်ကို Espresso တစ်ခွက်ပဲပေး ၊ကိတ်ကတော့ Rice cake
တစ်ခု"
"ရစေရမယ် ကိုကို ခနစောင့်"
ဒါမျိုးကျ သူဟာသူ
သွားလုက်ပေးတာ ၊တော်တော် အမြင်ကပ်ဖို့ ကောင်းတဲ့ သူငယ်ချင်း၊
ဝန်းထမ်း ၁ယောက်နဲ့ သူငယ်ချင်း
၃ယောက်သာ ဦးစီးသည်၊
မနက်ခင်းပိုင်ဆိုတော့ ၅ ယောက် ၆ယောက် မျှသာရှိသည်၊
ဆိုင်အနောက်တွင်း မမသော်တာ
ဆိုတဲ့ တစ်ယောက်နဲ့ ဝတ်ရည်
အလုပ်ရူပ်နေကြသည်၊
မောင်ကတော့ လာဝယ်တဲ့ သူကိုဧည့်ခံနေသည်၊
ဟုတ်တော့ဟုတ်နေတာပဲ
