ආත්ම ස්පර්ශ 🌼🌼 |ONGOING|

🌼 Chapter 12 🌼

ගිටාර් එක බෑග් එකට දාගත්තු මම ඒක එක උරහිසකට දාලා පන්තියෙන් එලියට ආවෙ ළමයි එකා දෙන්නා මා එක්කම එලියට යද්දි......මියුසික් කල්ස් නෙවෙයි මේ ඇවිත් ගිටාර් ක්ලාස් එකක්......මියුසික් වලට පන්ති යනවාට අමතරව ගිටාර්වලට ආස හන්දම තාත්තා මාව ඒකට වෙනම  ග්රූප් ක්ලාස් එකකට දැම්මා.....අපිට ගිටාර් උගන්නන්න උන්න සර්ට වයස විසි පහක් විතර ඇති.....සර් උනාට අපි අතර එහෙම ලොකු වයස් පරතරයක් නැති හන්දම ඔක්කොම කට්ටිය කියන්නෙ සර්ට වඩා අයියෙ කියලා......ඉදලා හිටලා වැරැද්දකට දීලා ඇද්දොත් ඇරෙන්න සර් උනත් අපි එක්ක ඉන්නෙ යාලුවෙක් වගේ.......එයා කොහමත් අපිත් එක්ක ෆිට්......මුලු ගිටාර් ක්ලාස් එකටම උන්නෙ මමයි තව ළමයි හය දෙනෙකුයි......කොල්ලො පස් දෙනයි කෙල්ලො දෙන්නයි

කෙල්ලො කියලා නෑ උන් දෙන්නා අපිටත් වඩා අන්තයි......මචං බං කියන තැන ඉදන්ඒකිලා කොල්ලො වෙච්ච අපිටත් වඩා සිංහල දන්නවා.....අනේ පනේ ගාන්නැති උනත් සුකුමාලිගති එහෙමකට උන් ලග නැති උනත් මොකද උන් දෙන්නම ඉන්නෙ වෙනම ලෙවල් එකක.....තනි වචනෙට කියනවනම් ආය නෑ පට්ට......ඕනම දෙයක් දෙපාරක් හිතන් නැතුව කියලා දාන්න පුලුවන්......මං කිව්වනෙ උන් දෙන්නා අපිට වඩා කුණුහරප දන්නවා......උන් කියන කුණුහරප එක්ක ඇත්තටම අපි දන්නෙ මොනාද කියලා හිතෙනවා.......ඒ අතින් මම හරි හොදයි......අපේ අම්මට තමා ගැම්ම.......ඇයි ඉතින් ඉන්නෙ එකා උනාට පුතා හොදට හැදිලනෙ

ඔරලෝසුවෙන් වෙලාව බලන ගමන් කහ ඉර ලගින් පාර පැනපු මම කෙලින්ම ආවෙ ස්ටෑන්ඩ් එකට......පහ මාරයි......බස් එකක් එන්න තව විනාඩි දහයක්වත් යාවි අඩුම......ඒ ආවත් මම නම් හිතන්නෑ ඉදගෙන යන්න ශීට් එකක් හම්බේවි කියලා......මොකද මේ වෙලාවට එන හැම බස් එකකම සෙනග පිරිලා හන්දා......ගෙදරට යනකොට මම හැමදාම උන්නෙ තැලිලා  පොඩිවෙලා හරියට නිකන් ඉදුනු තක්කාලි ගෙඩියක් වගේ......තක්කාලි ගෙඩියක්~ ඒව්ව්ව්......තක්කාලි ගෙඩියක් මතක් උන මගෙ කට ඇදවෙලා ගියා......මම තක්කාලි වලට කැමති නෑ......කොටින්ම මට ඒවා පේන්නම බෑ......කොහොමින් කොහොමහරි මම බස් එකේ යනකොට යන්නෙ බස් එකේ කණුව බදාගෙන.....ඇයි ඉතින් බ්‍රේක් ගහනකොට එහෙට විසික්වෙනවයි ආයම මෙහාට විසික් වෙනවයි