Markette virüslüler tarafından sıkıştırılan Kim Taehyung'u, katanalı bir adam kurtarır.
"Teşekkür ederim..."
"Teşekküre gerek yok, çocuk."
Semekook | Uketae
Bu fici eski hesabımda yazıp silmiştim, şimdi ise diriliyor. Neden mi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ehhehhe
Umarım beğenirsiniz
picler(👺👹) girmesin pls.
İyi okumalar.
-
Yazar.
Bıçağını beline sabitlemiş ve son olarak da virüslü kanıyla kaplı gömleğini tişörtünün üstüne giyerek derin bir nefes almıştı.
Hazır mıydı? Kesinlikle hayır. Aç mıydı? Kesinlikle evet.
Açlıktan midesi bulanıyordu. Bu işkenceyi bir an önce bitirmek için eskimiş kapıyı zorla açtıktan sonra kendini dışarı atmıştı.
Sessiz olmalıydı. Eğer virüslüler onun bir virüslü olmadığını anlarsa, bu onun sonunu getirirdi.
Aslında kendini öldürmeyi çok uzun süre önce düşünmüştü fakat babasının ölmeden önce ona söyledikleri aklına gelmiş ve vazgeçmişti.
"Be-ben gidebilirim, ben fazlaca yaşlandım güzel oğlum... Fa-fakat sen daha yaşayacaksın çocuğum. Ben gittikten sonra kendi ca-canına kıyma, kendini hep koru..."
Ardından kapanan gözler.
Kendini silkerek kendine gelmiş ve yürümeye başlamıştı. Yolda birkaç virüslü ile karşılaşsa da sorun çıkmamış, yavaşça yoluna devam etmişti. Sonunda orta genişlikteki markete girdiğinde rahatça derin bir nefes alıp üzerindeki mide bulandıran gömleği çıkartıp raflara ilerlemişti.
Fakat unuttuğu bir şey vardı, Oldukça hafif olan giriş kapısını kilitlemek.
Rahat bir şekilde konservelerden çantasına doldururken birden arkasında duyduğu hırıltı ile zihnini tamamen endişe ve stres kaplamıştı. Arkasını döndüğünde marketi dolduran virüslüleri görmüş ve hafifce titremeye başlamıştı.
"H-hayır, hayır, hayır, hayır..."
O an aklına hiçbir şey gelmemişti. Onbeşi aşkın virüslüyle nasıl başa çıkacaktı ki, hem de elindeki küçük bıçakla?!
Bir anda üzerine atılmaya çalışan virüslüden sağa doğru kayarak kurtulmuştu.
Biraz uzaklıkta olan geniş ve yüksek içecek dolabı gözüne çarpmıştı. Taehyung oraya çıkarsa ona ulaşabilirler miydi? Sanmıyordu.
Koşarak kapakları açık olan içecek dolabına tutunarak tırmanmış ve kapakları kapatarak olabildiğince geri çekilmişti.
Tirtir titriyordu, gözleri dolmuş taşıyordu, sanki elini kıpırdatsa ısırılacakmış gibi hissediyordu.
Ne yapacaktı? Bağırsa birileri onu duyar mıydı? Yoksa kimse onu duymayacak ve burada ölümünü mü bekleyecekti?
Birilerinin onu duyabileceğini umut ederek bağırmaya başladı.
