Thank You | TK

|2| Bizimle gelmek ister misin?

Selam amigoossss👽

Nasılsınız?

Umarım iyisinizdir.

Bölüm bokistan olsa bile umarım beğenirsiniz.

İyi okumalar.

-

Yazar.

Gergindi ve yorgundu, korkuyordu da.

Sekiz kişi sadece ona kilitlenmişti, oturduğu koltuğa biraz daha sinmiş ve başını eğmişti.

"Adın..."

Arka gruptan birisi ilk önce ağzını açıp sessizce bi şey söylemiş fakat, sonradan Taehyung'un önünde dikilen adama bakmıştı.

Sonra tekrar ona dönüp yarım bıraktığı cümlesini tamamladı.

"Adını söyler misin?"

Taehyung başını küçük bir şekilde sallamış ve ısırdığı dudağını serbest bırakmıştı.

"T-taehyung, Kim Taehyung."

Kekelediği için kendine içinden lanetler yağdırırken, karşısındaki kurtarıcısı konuşmaya başlamıştı.

"Yorgun görünüyorsun, bu halinde gideceğin veya gitmeyeceğin bir yerde virüslülere karşı koyman biraz zor. Bizimle gelmek ister misin?"

Taehyung'un eli ayağı birbirine dolanmış dili düğümlenmişti sanki, ne diyecekti? Ne yapacaktı? Onlara güvenmeli miydi?

"B-ben... Ben s-size yük olurum boş verin beni."

Ardından ayağa kalkmaya çalıştı, sadece çalıştı çünkü bir anda baldırına giren kramp ile küçük çaplı bir çığlık atmıştı.

Yere eğildi ve istemsizce elini krampın girdiği yere götürdü, fazlasıyla acı çekiyordu.

Katanalı adam onunla birlikte eğilip elini onun omuzuna koydu endişe ile.

"Taehyung, ne oldu hm?"

Gözleri dolan Taehyung, yutkunmuş ve sıktığı dişleri arasından konuşmuştu.

"Kramp gi-girdi."

Konuşması iyice zorlaşmaya başlamıştı, elleri titriyordu yine.

Katanalı kurtarıcı, onun ayağa kalkmaya canını düşünmüş ve onu tekrar kucağına alarak koltuğa oturtmuştu.

Ardından yine eğilip, elini Taehyung'un tuttuğu yere götürmüş ve baldırına yavaş yavaş masaj yapmaya başlamıştı.

"Sakin ol, geçecek."

O birkaç dakika boyunca bunu yapmaya devam ederken ona, Taehyung'un sessiz sızlanmaları eşlik etmişti.

Ekip şaşkındı, ilk defa onun böyle birşey yaptığını görüyorlardı.

Sonunda Taehyung'un kramp sancısı geçmişti ama hala adam masaja devam ediyordu.

"Bizimle gelmelisin, bu halinle onlarla başa çıkamazsın Taehyung."

Doğruyu söylüyordu katanalı adam, Taehyung onu başıyla onaylamış ve yine kafası eğmişti.

"Bu geliyorum demek miydi?"

Taehyung tekrardan kafasını salladı ve dudaklarını kemirdi.

"Tamam o zaman,"

Ardından arkasını döndü ve arabaları işaret etti çenesiyle, mesajı anlayan ekip arabalara yerleşti.

Taehyung'a su veren kadın, Taehyung'un arka koltuğuna oturdu arabanın sürücü koltuğuna bindi ve kemerini taktı.

Adam, Taehyung'u içeriye geçirdikten sonra kapıyı kapattı ve arabanın etrafından dolanarak diğer arka koltuğa geçti.

Taehyung hâlâ adamın adını bilmiyordu, merak etmişti.

"Şey bayım..."

Adam ona döndü.

"Hm?"

"Adınız nedir acaba?"

"Jeon Jungkook."

Taehyung başını salladı ve elleriyle oynamaya başladı. Gece uyuyamamıştı, ve şu an öyle yorgun ve bitkindi ki olduğu yere bayılabilirdi.

Araba hareketlenip diğerlerini takip etmeye başladıktan bi kaç dakika sonra artık başını bile taşı yamamayan Taehyung kendini salmıştı.

Omuzunda hissettiği ağırlık ile oraya dönen Jungkook, kahverengi saçları gördüğünde önüne dönmüş ve yolu izlemeye devam etmişti.

Dikiz aynasından onları izleyen Natasha ise kıkırdayıp daha çok hızlanmıştı.

-

Öhm nasıl?

Şu sıralar bokistan bir yazarım o yüzden kötü ama idare edin

Umarım beğenmişsinizdir.

Baybayy👽