မိခင်ဖြစ်သူ နာရေးအတွက် ရန်ကုန်မှ
ဦးလေးဖြစ်သူနှင့်သူ့ဇနီး ပြင်ဦးလွင်သို့ရောက်လာကြသည်။
အဆက်သွယ်ပျက်နေကြတာ ၁၀နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်၍ အနည်းငယ်စိမ်းသက်နေသော်လည်း ရာသီမြင့်မြတ်ကအရွယ်ရောက်ပြီးသားလူငယ်ပီပီ ဖော်ဖော်ရွှေရွှေပြောဆိုဆက်ဆံတက်သည်။
"ငါ့တူ မင်းဒီနှစ်အသက်ဘယ်လောက်လဲ"
ဦးလေးဖြစ်သူ ၏အမျိုးသမီး ဒေါ်သင်းသင်းက တရင်းတနှီးမေးလာသောကြောင့်...
"ဟုတ်ကဲ့ 23နှစ်ပါဗျ"
"ဟုတ်မယ် မင်းအသက်၁၀နှစ်မှာ တို့အိမ်ထောင်ကျတာဆိုတော့ တို့အိမ်ထောင်သက်တောင်ဘာလိုလိုနဲ့၁၃နှစ်ရှိပြီနော် ကိုလေး"
"ဟုတ်ပါ့ သင်းရယ်"
"ဪ ဒါနဲ့တူလေး။"
"ဟုတ်ကဲ့"
"မင်းတို့ ကလေးတစ်ယောက်ခေါ်ထားတယ်ဆို"
"ဟုတ်တယ်ဗျ လွန်ခဲ့တဲ့၇နှစ်ကလေ
ဖေဖေ ခေါ်လာတာပါ"
"ဪ....ခုရောဘယ်မလဲ"
"ရေချိုးခိုင်းထားတယ်ဗျ"
"ဪ...ဘာဆက်လုပ်မယ်စိတ်ကူးလဲ"
"ကျွန်တော် သံဃာပင့်တရားနာတာနဲ့
အနီးအနားက အိမ်နီးချင်းတွေကို
မုန့်ဟင်းခါး ကျွေးမယ်ဗျ"
"ဟယ် အဲတာက နာရေးလုပ်ရင်ဒီလိုပဲလုပ်ကြတာလေ ဒေါ်လေးမေးတာက
မင်းမိဘတွေလည်းမရှိတော့ဘူး။
အခုခေါ်ထားတာ ကလေးကို မင်းတစ်ယောက်ထဲခေါ်ထားနိုင်ပါ့မလား......."
"ရတယ် အဒေါ်။ ကလေးဆိုပေမယ့်သူလည်း အသက်ပြည့်ပြီးသားလူတစ်ယောက်ပါ အဲအတွက်ဘာမှလည်း
မခေါ်ထားနိုင်စရာမရှိပါဘူး။"
ဒေါ်သင်းသင်းဦး ၏ စကားမဆုံးခင်မှာပင် ရာသီမြင့်မြတ်က ဝင်ဖြတ်ပြောလိုက်လေသည်။ ဒီကလေးကိုစခေါ်လာထဲက မိဘနှစ်ပါးစလုံးက ထွက်သက်ရောက်တဲ့အထိ ရာသီမြင့်မြတ်ကိုပဲ
အပ်ထားခဲ့ကြတာ ဒီကလေးရဲ့
အနာဂတ်မှာ ရာသီမြင့်မြတ်ကလွဲရင်
ဘယ်သူကမှ ဝင်စွက်ဖက်စရာမလို။
"အဒေါ်က မင်းအတွက်ပြောတာပါ။
မင်းကအလုပ်တစ်ဖက်နဲ့လေ....ပြီးတော့
အသက်ပြည့်ပြီးသား ဖြစ်နေလို့အထူးပြောနေရတာ ကလေးတစ်ယောက်ကို
ထိန်းရတာထက် အရွယ်ရောက်ပြီးသား...."
YOU ARE READING
𝙸 𝚌𝚊𝚖𝚎 𝚒𝚗𝚝𝚘 𝚋𝚎𝚒𝚗𝚐 𝚏𝚘𝚛 𝚈𝙾𝚄
Romanceရာသီမြင့်မြတ်+မြို့တော်ဦး ကိုယ်ကမင်းအတွက်ဖြစ်တည်လာတာပါ။ fiction type-romance/sweet-life/boyslove//
