Kadın Mafya (Gerçek ailem)

1. Bölüm:Büyük gerçek

Şirketteki ofisimde oturmuş imzalamam gereken evraklarla uğraşırken sağ kolum Polat'ın içeri girdiğini bile fark etmemiştim. Normalde başka biri kapını çalmadan içeri girse kıza bilirdim ama Polat bir istisnaydı. Polat'ın çekingen bakışlarını üzerimde hiss ettim genelde benim kızacağım bir şey söylemek istediğinde böyle davranırdı. Bakışlarım usulca gözlerini bulduğunda konuşmaya başladım.

"Ne olduğunu bilmiyorum ama iyi şeyler olduğunu da sanmıyorum. Ben beklemeyi ve bekletilmeyi hiç sevmem beni bilirsin bu yüzden dilinin altındaki baklayı çıkar bakalım, Kedicik." Dedim yarı alaylı  sesimle.

"Leydim, bu sefer güzel bir haberlerle gelemedim maalesef. Öncelikle kızmamanızı istirham ediyorum. Kızıp şirketi başıma yıkma ihtimalinde baya yüksek aslında-"

Dediğinde kızgın bakışlarımı ona yönlendirerek bir an öncə konuya geçmesini bekliyordum.

"Egemen dağ evinin yanında ki deponu patlatmış ve dağ evini de yakmış. Bir oraya vardığımızda her şey kül olmuştu. Büyük ihtimalle Serdar itini ona vermediğin için yaptı. Ve bu haber bize bir saat önce ulaştı. Ama-"

"Ama sen bunu bana bir saat sonra söylüyorsun. Hatta sen kendin eve gittin ama bana söyleme gereğinde bulunmadın. Şimdi sinirimi senden çıkarmadan önce Korkmaz Ailesi hakkındaki tüm bilgileri bul, araştır ne yaparsan yap. Bana onlar hakkında ki her şeyi anlatıcaksın." Dedim ve odadan çıkarak asansöre doğru adımlamağa başladım şu deponun ve dağ evinin ne halde olduğunu görmem gerek. Bende Mavişlerimi aradım. Onlar Sönmez holdingden çıkıp geliceklerdi.

Mavişlerim beş kişilik bir ekip. Su güçlü ve çok zeki ama kısmen duygusal bir kız. Aras aramızda yaşça en büyük soğuk kanlı, umursamaz ve agresif birisi. Poyraz aramızda en küçük, çocuksu ve dayanıksız birisi. Çağan benden sadece iki yaş büyük ekibin en babacan kişisi odur. Hep soğukkanlıdır ve etrafındakilere huzur verir. Ayaz o genelde ekibin neşesidir, en kötü anlarımızda bile yanımızda olur ve bizi güldürmeği başarır. Polat o pek bize katılmaz ve genelde yanlız takılır. Kendisi ile tanıştığımda intikam ateşiyle yanıyor ama yanlızlık onu korkutuyordu bu yüzden onu sağ kolum yaptım ve beraber intikamını aldık. O günden beri birlikteyiz o bana bir abi oldu bense ona bir kardeş. Mavişleriminde hepsini farklı zamanlarda buldum onları bulduklarımda tamamen yanlız ve çaresizdiler.

Ben düşüncelere dalmışken dağ evine geldiğimi bile fark etmemişdim. Arabanı park ettikten sonra yanmış eve baktım ve derin bir iç çektim. Eskiden buraya hep mavişlerimle gelir güzel vakitler geçirir bir birimizi tanıştığımız günleri hatırlar tanışma sebeblerimize teşekkür ederdik. Şimdi ise burası tamamen küle dönmüştü. Bunu Egemenin burnundan fitil fitil getireceğim.

Ben inkitam planlarımı kafamda kurarken beni düşüncelerinden ayıran çalan telefonumun sesiydi. Arayan Polatdı.

"Dinliyorum, Kedicik."

"Alev Egemen senin biolojik babam ola bilir. Seninle aynı günde, aynı hastanede ve aynı saatdır bir kızları olmuş. Kızları büyüdükçe evdekilere hiç benzememeğe başlamış Onlarda bu garipliği fark etmiş. Keçenlerde bir Dna testi yaptırmışlar ve kızın gerçek kızları olmadığını anlamışlar. Sonra da tabi ki gerçek kızlarının peşine düşmüşler. Gerçek kızlarını sen olduğuna eminler çünki sizin doğduğunuz hastahane de o gün beş bebek doğmuş üçü erkek ikisi isə kızmış. Bu yüzden Dna testi istiyorlar..."

"Ne? Bu nasıl ola bilir Polat!? Ne dediğinin farkında değilsin heralde!?"

"Alev sakin ol oraya geliyorum sakın bir aptallık yapma! Anlaştık mı!?"

"Polat-"

"Anlaştık mı dedim!"

Hiç bir şey söylemedim hiç bir şey söylemedi çünki dediğini yapmayacak olduğumu bilecek kadar tanıyor beni. Kendime zarar vereceğimi biliyordu ama yine de bir umut söylemişti son sözleri...