Uyandığımda saat 21:30'du. Kalkacak halim yoktu. Zaten inip ne yapacaktım. Onun o buz gibi yüz ifadesini görmek yerine burda kalırım daha iyi. Yaşadığım tüm bu saçmalıklar. Resmen onunla evlenmiştim. Ne kadar ciddiye almayacağını söylese bile bu beni tedirgin ediyordu. Tehlikeli biriydi. Kim olduğunu bile bilmiyordum. Belkide yalan söylüyordu, belkide beni öldürecekti. Hayallerimde olan herşey altüst olmuştu. Hiç sevmediğim hatta bırak sevmeyi nefret ettiğim, tanımadığım, korkutucu, sinirli, katilin tekiyle evlenmiştim. İsmi ve sürekli sinirli olması dışında hiçbir şey bilmiyordum onun hakkında. Bilmek bile istemiyordum artık. Babamı ne hale sokmuştu. Düşündükçe gözlerim doluyordu. Yastığa başımı gömmüş ağlarken. Bi anda gelen silah sesleriyle kafamı çıkardım. Korkmaya başlamıştım. Buda neydi böyle. Pencereden baktığımda. Amcamın oğlu Efe abinin bi sürü arabayla geldiğini gördüm. Beni bırakmamışlardı hala benim peşimden geliyorlardı. Hemen aşağı koştum. Kapıdan biraz çıktığımda abimin önünde o duruyordu. Yanlarına koştum ve abiye sarıldım. Ağlamaya başlamıştım.
Ben- (yavaştan) a-abi kurtar beni burdann
Abi- ağlama Mine tamam sakin ol gidiyoruz burdan, daha fazla burda kalmana izin veremem
O an başka arabalar kapının önüne geldi. İçeriden amcam ve birkaç adam indi. Ellerinde silahlar vardı. Onun yanına gitmek isterken kolumdan tutarak beni arkaya çekti.
Ebubekir - hiçbir yere gitmiyorsun
Ben- bırakk kolumuu istemiyorumm burda durmakk
Amcam- duymadın mı kız burda kalmak istemiyor ne diye onu burda tutuyorsunn
Abi- lan sen ne yaptığını zannediyorsunn hangi hakla onu burda tutmaya cüret edersinn? Hemen bırak onu!
Ebubekir - kes! Bana bak adam oğlunu da al defolun gidin evimden
Abi- lann babamla doğru konuş ne zannediyorsun sen kendinii
Ebubekir - eğer şimdi kesmezsen ben sesini sonsuza kadar keserim anladın mı
Ben- bırak kolumuuuu
Amcam- sen onu burda tutamazsınn o bizim ailemizin üyesi, bizim soyadımızı taşıyorr anlamıyor musunn be adamm
Ebubekir - artık taşımıyor
Abi- ne?
Ebubekir - artık o benim karım ve ben neredeysem oda orda olucak!
Abi- Mine.. sen.. sen bu adamla evlendin mii?
Ben- a- abi benn
Ebubekir - bugünden itibaren bu kız benim eşim ve burda yaşayacak, şimdi adamlarını da topla bas git evimden!
Abi- ha-
Ebubekir - KES LAN SESİNİ! EĞER CANINI BURDA ALMAMI İSTEMİYORSAN DEFOL GİT! BİR DAHA ONUN YAKININDA DOLANMAYA DA SAKIN CÜRET EDEYİM DEME
Bağırışları kulağımı deliyordu. Yerimde titriyordum. Amcam ve abim çaresiz bakıyorlardı. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Onunla evli olmam yasal durumda onunla aynı evde kalmama olanak sağlıyordu. Arkama dönüp baktığımda iste bi sürü adam vardı. Ama hepsi çok rahat duruyordu. Babam ve amcamın neden bu kadar az tepki verdiğini daha iyi anlıyordum. Evet beni zaten istemiyorlardı. Ama bu adam kesinlikle bizi ezip geçerdi. Amcam öne gelip abinin kolundan tutup arkaya çekti. Yapabilecek hiçbir şeyleri yoktu ya onların ya benim. Abim gitmeye tereddüt etse bile onunda yapacağı hiçbir şey yoktu artık. Amcam abiye arabaya gitmesini söylerken çaresiz bir şekilde arabaya doğru gitti. O amcama birşeyler söylemeye başladı.
