the virtual neighbor | aslaz texting

2,4

"Alaz küçükken yamanı dövmüştü hatırlıyor musunuz?"diye kahkaha eşliğinde soru sordu çağla. Asi alaz ile mesajlaşmasından sonra soysalanların evine gelmişti. Feride Hanım ve Çağla ile şimdi arka bahçede oturup eski anılardan konuşuyorlardı.

"İnanmıyorum ya yamanın kolunu neredeyse ısırarak koparacaktı"

"Ee damarına bastı feriş. Yaman gel bak sarışın kızlara çok güzeller ben bununla evleneceğim sende şununla evlen diye resim kitabındaki kızları gösteriyordu. Alazda ben asi ile evleneceğim git şurdan diye yamana dalmıştı salak"diyerek tekrardan bağırarak ve gülerek anlatıyordu.

Asinin alaz evde olmadığı için keyfi yerinde yoktu. Çağlanın anlattığı küçüklük anılarına sadece gülüyordu.

"Uff ama harbiden çok pis ısırmıştı. Annemde alaza ceza vermişti bir hafta boyunca evden dışarı çıkmamıştı"

Asi konuştuklarını hatırladı. Alaz ona birbirimizi yok sayıyoruz genelde demişti. Konuya girmeme sebebi bu yüzdendi aslında. Kim olduğunu anlamaması için susmuş başka bahaneler üretmişti.

İlk defa annesi tarafından tepki aldığı için ceza aldığı halde mutluydu.

Evde yankılanan kilit sesi duyuldu. Herkesin dikkati kapıya çekildi.

"Alaz mı geldi?"diye sordu asi. Başını sağa doğru eğip evin içine,girişe bakmaya çalışıyordu. Göremediği zaman ayağa kalkıp kapıya doğru döndü.

"Evet alaz. Otur kızım gelir şimdi yanımıza"dedi feride. Kızın neden heyecanlandığını anlamlandıramamıştı. "Alaz gelsene"diye seslendi.

"Uykum var"

"Benimde uykum geldi"diyerek hızlı adımlarla masayı terk ediyordu. Eli ayağı birbirine dolanmıştı. Alaz onu görmüştü ve kaçıyordu. Yetişmeliydi.

Masa ve sandalyenin arasından çıkmaya çalışıyordu. 
Hızlı olmaya çalışırken ayağı masanın kenarında çarpmıştı. Sandalyeye tutunmasaydı yere çoktan düşmüştü.

"Asi yavaş olsana kızım. Düşeceksin"

"Bir şey yok bir şey yok"diyerek ellerini havaya teslim olurcasına kaldırıp koşmaya başladı. Arkasından kahkahalar atarak gülen çağlaya ters bir bakış atıp evin içine girmişti. Koşar adımlarla merdivenleri çıkıyordu. Alazın odasına geldiğinde kapıyı çalıp kafası içeriye doğru uzattı.

"Hani uykun vardı senin. Oyun açıyorsun ve beni çağırmıyorsun"diyip odanın içine girdi. İstemsizce 32 diş gülüyordu. Güldüğünü bile farketmiyordu hatta.

Alaz genişçe koltuğa yayılıp oturmuş elindeki konsolla  ekrandan futbol oyununu açıyordu. Asi yanına oturup bir bacağını kalçasının altına almış bedenini alaza doğru dönmüştü.

"Futbolu oynayamıyorsun ki sen"

"Sen oynayabilsende kötü takım tutuyorsun"

"Alakası bile yok. Ayrıca kötü takım falan da değil. Şampiyonluğu parayla ve hileyle almadığımız için yıllardır şampiyonluk görmedik"dedi alaz. Asi tartışmaya girmemek için derin bir nefes verip konuyu değiştirmeye çalıştı. Alazın soğuk davranması sinirlerini bozuyordu.

"Neyse. Tamam o zaman araba oyununu aç. Ben sana onda her şekilde çakıyordum"

"Peki"diyerek asinin istediği oyunu açtı.

"Ben şu beyazı istiyorum"diyerek eliyle gösterdi asi. Oyunu her zaman çok ciddiye alıyordu. Somurtan alazın nihayet asinin tatlılığından yüzünde bir tebessüm oluşmuştu.İstedikleri arabaları seçtikten sonra yarışı başlattı.

Asi eskiden alazla oynadığında hep yeniyordu onu. Ama bu sefer yenilmişti. Gözlerini kısarak anlamaya çalışıyordu.

"Sen hile mi yapıyorsun. Ver ben senin kolundan oynayacağım"diyerek alazın elindeki kolu alıp yeniden yarıştılar.

Alaz kazanmıştı.

"Gaza basmıyordun değil mi?"diye sordu asi. Anlamıştı. Önceden oynadıklarında alaz gaza basmadığı için asi kazanıyordu. Sevincini görmek için asinin onunla dalga geçmesine bile izin veriyordu.

Çok saçma bir sebepten dolayı gözleri dolmuştu. Bu oyunda yenildiği için değil eski alaz yanında olmadığı içindi. Bulundukları durumda kendini suçlu hissediyordu. Ondan uzaklaşmasına izin vermişti. Dişlerini sıkmaya başladı. Kafasını televizyondan çekmedi.

"Geç oldu sanki uykun gelmedi mi?"

"Geldi.Sana iyi geceler"diyerek kalkıp arkasına bakmadan odadan çıkıp eve gitti.