Müvekkilimin gelmesini beklerken bir yandan dava detaylarına bakıyordum
Saat çok erkendi fakat bu saatte görüşmemiz gerekiyordu gün içinde babamın yanında olacağımdan buluşamazdık
Ben kendimi kaptırmışken gelip karşıma oturan adamla kafamı kaldırdım
"Barış Alper Yılmaz doğru dimi?"
"Evet efendim tanıştığıma memnun oldum" tokalaştık
Ne kadar çok değişmişti kaslanmış yapılanmıştı o ergenden çok farklıydı.Sanki ben aynı kalmıştım o kızla yan yana koysalar ikiside aynı kişi diyemezlerdi.
Dava kabul etmeyi bırakacaktım son bir davayla uğraşıyordum.Onun adını duyunca düşünmeden kabul ettim
"Barış bey size açılan velayet davası var davacı ekstra birde tazminat talep ediyor" ve daha birsürü şey anlattım dikkatlice yüzüme bakıyordu dinlemediği apaçık ortadaydı
"Barış bey beni dinliyormusunuz"
İrkilip kendine geldi
"Pardon dalmışım siz devam edin lütfen"
"Devam etmesi gereken ben değilim sizsiniz çocuğun kendinizden olmadığını iddia ediyorsunuz davacı hanımefendiyle gerçekten birlikte oldunuzmu?"
"Bunları neden soruyorsunuz çok saçma benim özel hayatım sizi ne ilgilendirir?" saçma bir şekilde sinirlenmişti ne sanıyordu kendini
"Beyfendi ünlü bir futbolcusunuz ya sizi kullanmak isteyecek sizinle birlikte olmak isteyecek birsürü kişi olabilir" Benide sinirlendiriyordu
"Kim olduğum daha önce araştırılmış iki gün sonra sizde o kızlardan biri olmak için sıraya girersiniz"
"Hani ben bir avukatım ya tabiki müvekkilimi araştıracağım sizinde ağzınızdan çıkanı kulağınız duysun böyle devam ederseniz başka avukat aramaya başlarım derim" ne diyordu bu adam eskiden böyle değildi yumuşacık kalbi gitmiş yerine simsiyah bir kalp gelmiş gibiydi
"Siz kendinizi ne sanıyorsunuz şu havalara bak Türkiye'nin en iyi avukatımısınız yada en zenginlerinden falanmısınız sizinle neden muhatap olayım"
"Ay bırakın şu eziği parası yoktur gelmez çağırmayın boşuna"
"Yılbaşı çekilişine senin adını yazmadık hediye alıcak paran yoktur diye"
"Benim elbisem var parti için sana veririm dicemde sen ayı gibisin o elbisenin içine nasıl giriceksin senin o elbiseyi alman için 3 ay yemek yememen lazım"
Bu cümleler aklımda bir bir yankılanınca gözlerimi kapattım
"Basit insanlar gibi ağlicakmısınız pes yani"
Çantama uzandım ağlamak aklımdan bile geçmiyordu içinden aradığımı bulamıyordum
"Yok ağlamak ve konuşmak pek huyum değildir.Siz öyle insanlara alıştıysanız bilemem tabiki" Avukatı olmam için bana verilen vekâlete uzandı elim kağıdı parçalayıp önüne attım "Kendinize Türkiye'nin en iyi avukatını aramaya başlayın bence"
Eşyalarımı toplamaya başladım ellerim titriyordu
"Hanımefendi siz beni yanlış anladınız valla bakın özür dilerim"
