Şuan Barışla beraber benim arabamla hastaneye doğru ilerliyorduk
Bir yandan yola odaklanmaya çalışıyor bir yandanda Defnenin ağlamasını susturmaya çalışıyordum
"Defnecim tamam daha sonra tekrar geliriz.Hem Barış abinin öğretmeni hastaymış bak.Senin öğretmeninde hasta olmuştu hastaneye gitmiştik ya öyle düşün.Ben seni tekrardan götüreceğim oyun oynamak için"
"Çok güzel arkadaş edinmiştim devrim hem o okuldakiler gibi değil beni sevmişti"
Hâlâ ağlamaya devam ediyordu birşey demedim yola devam ettim. Hastanenin önünde durdum
"Sizde gelin isterseniz.Hem defnenin pansumanına baktırırsınız"
"Yok biz hiç kalabalık yapmayalım.Dava için konuşuruz yine kendine iyi bak" hafif gülümsedim
"Devrim gidelim gidelim" Defne yine o muhteşem isteklerine başlamıştı
"Hayır defnecim!Eve gidiyoruz hastanede ne yapacağız?"
"Barışın öğretmenini merak ediyorum hadi Devrim" yine ağlamaya başladı.Dün gece kafasını vurmuş olmasaydı şuan her istediğini yapmazdım ama bu günlük ona tolerans sağlıyordum
"E iyi gör bakalım"
Barış Defneyi kucağına aldı ve yukarıya Okan hoca dedikleri kişinin odasına çıktık
Odada Kerem,Yunus,Abdülkerim ve İcardi vardı.Futbolla ilgilenmiyordum babam Galatasaray'a sponsordu maç kaçırmazdı ama ben bir kere bile maça gitmemiştim o tarz ortamları sevmezdim
İcardi olduğunu düşündüğüm kişi yanıma gelip elimi sıktı "icardi ben"
"Devrim bende merhaba" icardiyle selamlaştıktan sonra diğerleriylede selamlaştım "Çok geçmiş olsun Efendim" okan hocayada geçmiş olsun dileklerimi ilettim.
"Defnecim bak bu benim öğretmenim bu abide Kerem abi.Hadi git bakalım sana sihirlerini göstersin" Barış Defneyi Kereme verip onları gezmeye gönderdi
Okan hocayla Barış konuşurken çalan telefonun sesiyle bende dışarı çıktım
"Efendim baba"
"Akşama Melisin doğum günü evde ailecek yemek yiyeceğiz 7 de bizde ol"
"Ailecek yiyebilirsiniz bana ihtiyacınız yok.Afiyet olsun size"
"Devrim gelicekmisin diye sormadım gel dedim!"
"Ne zamandan beri aileden sayılmaya başlandım yada başlandık?Çok sevdiğin kızın iyiki doğmuş bizimkileri hatırlamazsın bile"
"Akşama 7'de Defneyide alıp geliyorsun.Konuşacaklarımız var hem"
"Aynen konuşalım bakalım"
Telefonu çantama atıp içeriye Barışın yanına girdim
"Hadi gitsekmi artık Barış? Hasta ziyaretinin kısası makbuldür.Tekrardan geçmiş olsun efendim" kapıya doğru ilerledim.Barışta tekrardan geçmiş olsun diyip çıktı
Keremle Defne koridorda oynuyorlardı
"Defnecim hadi Kerem abiyle vedalaş gidiyoruz bebeğim"
"Görüşürüz Kerem abi" Defne Kereme el sallayınca Keremde ona el salladı ve hastaneden ayrıldık
"Ben taksiyle giderim siz şimdi oraya kadar zahmet etmeyin"
"Yok ya bırakalım bizde eve gitmiyoruz zaten yolun üstü hemen"
Barışın evinin önünde durduğumuzda Barış arabadan indi Defnede arabadan inip ona sarıldı. Barış onu tekrar arabaya bindirdi ve babamın evine doğru gittik
