Je start de dag, een grauw refrein.
Het moet iets sneller over zijn.
Er is een waas, een dichte mist.
Je geest verstopt – diep in een kist.
Verstoken harten vinden vreugd.
Een nieuwe dag, reeds nieuwe jeugd.
Wolken zeilen, groot en klein.
Daarachter straalt de zonneschijn.
JE LEEST
Dit zijn geen gedichten
PoetrySoms schiet er weleens een leuk rijmpje in mijn hoofd. Die komen eigenlijk uit het niets en dat vind ik dan wel leuk. Dan schrijf ik ze op, omdat ik vind dat ze iets betekenen. Het is leuk om er dan een keer naar terug te bladeren. Het zijn niet ech...
