~°• හෂ් •°~ ( Ongoing )

~°• 09 •°~

" අනුකම්පාව නෙවෙයි නම්... ඒ මොකක්ද කියලා මට දැන ගන්න පුළුවන් නේද?... "

" හ්ම්.... පුළුවන්... "

මම ඒ ඇස් දිහා බලාගෙන එහෙම අහද්දී... මගේ මූණ අතර රැදුනු ඒ අත් මගේ බෙල්ල වටා එතෙනවත් එක්කම අමන්දා මගේ තොල් ඒ සියුමැලි තොල් අතරට ගත්තේ... මට කිසි දෙයක් හිතා ගන්න බැරුව මගේ මුළු ඇගම ගල් ගැහිලා යද්දියි...

මේ මොහොතේ දී මගෙන් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නොලැබුන නිසාද මන්දා අමන්දා සිප ගැනීම අවසන් කරලා... මට මූණ දෙන්න බැරි බව හගවන්න... ඒ මුහුණ පහතට වැටුණා...

ඒත් එක්කම අමන්දා එයාගේ අත් එකට පටලවාගෙන බිම බලාගෙන අඩන්න ගත්තේ... මට තවත් නිශ්ශබ්ද ඉන්න ඉඩ නොතියයි...

මම ඒක නිසාම අමන්දගේ මූණ මගේ දෝතට අරන් ඒ ඇස් වලින් විරාමයක් නොතියා ගලාගෙන යන කදුළු කැට නවත්තන්න උත්සහ ගත්තත්... ඒ උත්සහයෙන්ද කිසිම පලක් නැති උනේ අමන්දාගේ ඇස් වලින් ගලන කදුළු නවතින්න සූදානම් නැති නිසයි...

" දැන් ඔය ඇඩුවා ඇති... මගේ හොඳ දරුවා වගේ ඔය අඬන එක දැන් නවත්තන්න... ම්... "

" ම... මට... මට... සමාවෙන්න... "

අමන්දා මගෙන් ඉකි ගගා සමාව ඉල්ලද්දී... මගේ හදවතට ඒ කදුළු ඉස්සරහ කියා ගන්න බැරි තරම් වේදනාවක් දැනුනේ... ඉදිකටු සීයකින් හදවතට අනිනවා හා සමානවයි...

" මොකටද සමාව ඉල්ලන්නේ මැණික... ඔයා කිසිම වැරුද්දක් කරේ නැනේ... "

මගෙන් පිට උන ඒ වචන ටිකට අමන්දගේ ඇස් ගැස්සුණා කියන්න ඒ ඇස් අස්සේ ජීවත් වෙන මට නොතේරුනා නෙවෙයි... එයා තව මොනවා හරි දෙයක් කියන්න උත්සාහ කරත්... මං එයාට කලින් ඉක්මන් උනේ ඒ වෙව්ලන රෝස පාට දෙදොල් මගේ අනසකට නතු කර ගනිමිනුයි... ඒත් සමඟම අමන්දගේ එකට පැටලිලා තිබුණු අත් මගේ ඇඳුම මිරිකලා අල්ල ගත්තේ... සිප ගැනීමට ආපිට ඒ සිනිදු තොල් ප්‍රතිචාර දක්වමිනුයි...