Ceketimi aldım aynada son kez kendime ve kombinime baktm sade bir kombindi ve beğenmiştim, yüzüme bir tebessüm yerleştirip evden çıktım.
Yağmur yağıyordu başımı kaldırdım gözlerimi yumdum, hızlı hızlı değil, yavaş ve ince ince yağıyordu. Sokak genel olarak boştu nedenini bilmediğim bir şekilde gözlerim kolumdaki saate kaydı, anında koşmaya başladım.
On dakika vardı otobüsün kalkmasına, aniden hızlandım ve bu kalbime fazla geldi, durmak zorunda kaldım. Nefes nefese kalbimi, vücuduma yetirmeye çalışıyordum, ki iyiki de ilerlememişim çünkü tam önümden bir motosiklet geçti.
Durdum, dinlendim ardından yine koşmaya başladım. Ders almıyordum ve kendimi böyle seviyordum. Çünkü eğer ders alsaydım o gün kaçamazdım...
En sonunda bir bedene çarptım ve düşeceğim sırada, o beden bana sarıldı utançla başımı eğdim, adam "Sakin ol" dedi. Ses tanıdık gelmişti, cesaretimi toplayarak başımı kaldırıp tanıdık simaya baktım.
O buradaydı, O beni tutuyordu, O benim düşmeme izin vermemişti. Karnımda kelebekler uçuştu güldüm ve adama baktım. O buradaydı işte, karşımda duruyordu ve bana anlamaz bir şekilde bakıyordu.
Beni tutan kollarından çıktım ve "MERHABA" dedim içimdeki neşeye engel olamaz iken o ise anlamaz bir sesle "merhaba?" dedi. O sırada fark ettim "ahh", ne diyeceğimi bilmiyordum, "şey ben Yağmur, üzgünüm, yük oldum galiba" yüzümdeki gülümseme silinirken onun yüzü hafiften gülmeye başlamıştı.
"Tanıştığıma memnun oldum Yağmur, sen sanırım beni tanıyorsun ama olsun" dedi nefes aldı "Nadir, ben" dedi elimi sıktı. Kendime engel olamıyordum.
O benim idolümdü, ünlü psikolog Nadir.
Yüzüm daha fazla gülümsedi, o kadar mutluydum ki. Elini çekince saatine baktı "Eyvah bir sonraki randevuya on dakikadan az kalmış" dedi bana baktı "ben artık gideyim" dedi, başımla onu onayladım. O gidince bende saate baktım ve tekrar koşmaya başladım.
O kadar çabaya rağmen otobüs kaçmıştı, derin bir nefes aldım, cüzdanımı çıkardım. Taksiye verecek param vardı. Hemen bir taksi çevirdim ve adama konumu gösterdikten sonra dışarıda yağmaya devam eden yağmuru izledim...
Adam geldiğimizi söyleyince parayı ona verdim ve indim, binanın önüne geldim. Benim her şeyimdi bu bina. Aniden telefonuma bir bildirim geldi.
556******* : Psikolog nerde kaldınız?
Siz : çok üzgünüm Murat bey, hemen geliyorum.
556******* : Lütfen hızlı olur musunuz?
Siz : Elimden geldiğince, ayrıca tekrardan özür dilerim.
Telefonu cebime attım sinir olmuştum ancak eğer hakaret edersem dava açar ve kazanırdı, çünkü haklıydı...
***
Sonunda Murat bey ile olan seansımız bitmişti şuan elimdeki kurabiye'yi kemirirken yaşadıklarımı gözden geçiriyordum. Aklıma gelen şey ile kurabiyeyi bir kenara koyup telefonumu elime aldım.
@psikologyagmur0 : Bu gün olanlar için tekrardan çok ama çok özür dilerim Nadir bey...
*Görüldü*
@Nadirpsikolog1 : Bunu sırf konuşma konusu olsun diye mi yazdın yoksa gerçekten pişman mısın?
@psikologyagmur0 : Bu çok saçma bir konuşma konusu bence,
@psikologyagmur0 : Konuşma konusu olarak bu gün neler yaptınız yada nasılsınız konularını tercih ederim...
@psikologyagmur0 : Yani gerçekten çok üzgünüm.
@Nadirpsikolog1 : Özrünüzü kabul ediyorum ancak bir şartla...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikolog~
Random@sevgilimurat: Psikolog hanım bir soru sora bilirmiyim? @psikologyagmur : O benim psikoloğum @psikologyagmur : Psikoloğum'u bırak. *görüldü* @sevgilimurat : Siz kimsiniz? @psikologyagmur : Bu seni alakadar etmez, @psikologyagmur : Psikoloğum'un peşi...
