අලුත් මිනිහෙක් වෙන්න හිතුනා !
මට පොඩි චේන්ජ් එකක් වෙන්න ඕනෙ කියලා හිතුනා ලමායි. ඒක මට හිතුනෙම මගෙ ජීවිතෙ ටිකක් ඒකාකාරි වගේ කියලා හිතුන හින්දා. මට වැරදුන තැන් ... මට මගඇරිච්ච තැන් ආයෙම හදාගන්න කියලා හිතාගෙන අලුත් මනුස්සයෙක් වගෙ ඉන්න ඕනෙ උනා. [ eka aththatama maha vikara adahasak ]
ඉතින් මම හැමදේම අලුත් කරන්න හැදුවා.
මම වට්ටියත් අලුතෙන් පටන් ගන්නයි හැදුවෙ... කොහෙද ඉතින් ... මට අලුත් අකවුන්ට් එකක් හදාගන්න බැරි උනා.
ඉතින් ඒ නිසා මගෙ කතා මට හිතුනා බාගෙට ඉවර කරපුවා සේරම වගේ ඩිලීට් කරලා දාන්න.
ඔලුවට අප්ඩේට් එකක් වගේ එහෙම කරන්න හැදුවට මට උනේ ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් දෙයක්... මම ලියපු එව්වයින් දැන් ඉතුරු කතා දෙකයි... ඒක මම කලින් කියලා ඇතිනෙ ඉතින් .
හරි හරි මේ ඉතින් මට උන විපත කිව්වනෙ. දැන් ඔන්න අලුත් මිනිහෙක් වට්ටියෙ කතාවක් ලියන්නයි යන්නෙ.( මම ඇත්තටම එහෙම කිව්වට මගෙ පරන ගොං කං තාම ගිහින් නෑ... ! )
මම ඉතින් මේ කතාව හිතුමතේට ලියන්න් හිතුන එකක්... මේක සත්‍ය කතාවකිනුත් ගොඩ නැගිච්ච එකක්. [ habayi 50 : 50 vagey ]
නුවර පිච්ච මලක් මට ලියන්න හිතුන එකත් මහ අපූරු එකක් ලමායි... ඇත්තටම ඒකට මට අදහස ආවෙ මම අපේ තාත්තගෙ පුංචිලගෙ ගෙදර ගිහින් ඉද්දි . ඇත්තටම කිව්වොත් ඒ මගෙ එක පැත්තකින් ආච්චියෙක් . අනික් පැත්තක් නෑ... ඒත් ආච්චියෙක්ම තමා .
ඉතින් මං එහෙ ඉදලා හිටලා උදේට ආප්ප කන්න යනවා. එහෙ ඉතින් ගියාම මිදුලෙ කොනක තියෙයි සරුවට හැදිච්ච නුවර පිච්ච වැලක් . ඒක හැදිලා තිබ්බෙ නිකන් සෙල්ලම් ගෙදරක වහලයක් ගහලා වගේ... ඒක යට ඔන්නම් ඉදගෙන ඉන්නත් පුලුවන්. ( habayi vassata themenava ! )
ඉතින් මට පුංචි කාලෙ ඔය නුවර පිච්ච වැලත් එක්ක ලොකු මතකයක් තියෙන්නෙ . ඇත්තටම කිව්වොත් ඒක මම හිටවපු පැලයක් නම් නෙමේ. ඒකට හේතුවත් මං කියන්නම්කො ඔන්නම්...
" මම එතකොට දෙක වසරෙ හරි එක වසරෙ හරි . බටු ඇට සයිස් කාලෙ ඉතින් . අපේ අත්තම්මා දවසක් කොහෙද දුර ගමනක් ගිහින් මාව එහෙ තියලා ගියා . ඉතින් එහෙ ඉද්දි එහෙ නිතරම එන බලු තඩියෙකුත් ඒ වෙලාවෙ ආවා. මම ඉතින් ඌව ගනන් ගන්නෙ නැතුව නුවර පිච්ච මල් අහුලන් ඇවිත් සෙල්ලම් කරන්න ගත්තා . ඒත් ඒ බල්ලා එකපාරටම මගෙ බෙල්ලට කඩන් පැන්නා... ඇත්තටම කිව්වොත් ඌ මගෙ පිටේ එල්ලුනා. ඌ හිටගත්තම මගේ සයිස් එකටම උසයි .
එදා ආච්චි පැනලා ඇවිත් ( mama e achchita kiyanne chutyamma kiyala ) මාව ඒ බල්ලගෙන් බේරගත්තා... තව පොඩ්ඩෙන් හැබැයි ඒ බල්ලා මගෙ බෙල්ල කනවා ! "
