Wave Of Memories

Prologue

Walang emosyon nakatitig si Zariah sa harapan ng isang estranghera.

" Zar please... Hear me out!..." Nakikiusap na tono nito at bakas ang pag susumamo sa mga nito na nakatitig sa kanya.

"Ano pa bang kailangan mo? Ilan beses ko ba dapat sabihin sayo na tigilan muna ako!" Mariin na sabi ko sa kanya habang nakatingin sa mga mata niya. Bahagya  akong nagulat ng makita kung namumula ang mga iyon ngunit hindi ko pinahalata.

" Pakiusap z-zariah, kausapin at hayaan mo ako magpaliwanag... Mahal kita!" Nagmamakaawa sabi nito ngunit sarado na ang aking isipan at hindi ko na kaya pa tanggapin ang lahat ng maari niyang sabihin pa.

Litong-lito nako at hindi kona alam kung ano ang paniniwalaan ko.

" Para saan pa? Tigilan mona ako dahil hindi kita mahal!.."Sigaw na sabi ko at ramdam ko ang pagkirot ng dibdib ko sa huling sinabi ko kaya napaiwas ako ng tingin at yumuko.

Napaangat ako ng tingin ng marinig ko ang pilit na tawa niya  at lalo sumikip ang dibdib ko ng makita ko ang pagpatak ng luha sa pisnge niya habang nakatingin sa akin.

"This is crazy. Ha ha ha ...." pilit na tawa nito sabay umiling-iling. Gusto ko bawiin ang mga sinabi ko sa kanya at lapitan siya ng may isang pares na kamay ang pumigil sa akin kaya nilingon ko ito at nakita ko itong umiiling sa akin sabay lipat ng tingin sa taong kausap ko.

" Sabihin mo sa akin, sa mismong mata ko Zariah na hindi mo ako mahal at hinding-hindi muna ko mamahalin pa.. baka sakaling tigilan kita " mapait na sabi niya kaya napatingin ako sa kanya at  Ramdam ang paninikip ng dibdib ko at  Hinarap ko ito at binitawan ang salitang alam ko mas masasaktan siya.

" Hindi kita m-mahal at i-ikakasal na ako kaya tumigil ka na... " Walang emosyon ko banggit sa kanya kasabay ang pagkadurog ng puso ko ay nakita ko ang sunod-sunod na pagpatak ng luha niya habang tumatango tango nakatingin sa akin.

"It's really over... hindi ko inaasahan na darating yon time na marinig ko mismo sayo yan ha ha ha..siguro nga hanggang dito na lang talaga tayo..Ang sakit Zariah pero kung sa kanya ka talaga masaya sino ba ako para pigilan ka. kahit masakit papakawalan kita.." tumingala  ako upang pigilan ang nagbabadyang luha sa aking mga mata sabay talikod upang tuluyan ng lisanin ang lugar. Ang lugar kung saan nagsimula ang lahat.

*****

Ps: basta yan na yon, babaguhin ko yan pero not now but next year HAHAHAHAHAHAH.