Part.1
" နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ငါတို႔အားမရဘူးဟာ။ တစ္ေယာက္ကလဲ လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႕ ဆြဲေဆာင့္ၿပီး ရွင့္ကိုသူကခ်စ္ေနပါတယ္ ႀကိဳက္ေနပါတယ္ဆိုၿပီး ၾကားထဲကေနသာေျပာပစ္ခ်င္တယ္။ ေရာ့ အင့္ဆိုၿပီးကိုထိုးထည့္ေပးပစ္ခ်င္လိုက္တာ။ "
" ဟုတ္ပ ေဘးကျမင္ေနေတြ႕ေနရတဲ့ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ နင္တို႔ဘယ္အခ်ိန္ခ်စ္သူဘဝေကာက္မလဲဆိုတာကို စိတ္ေတာင္မရွည္ေတာ့ဘူး။ "
ဖူးပြင့္ကအေျပာ သူဇာကပါအဝင္ ႏွစ္ေယာက္သားအၾကား မ်က္ႏွာေလးငယ္ေနရသူက ရဲရင့္ေရာင္။ သူမတို႔ေျပာလိုက္မွ တဆုံးႀကီး။
" နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကလဲ အဲ့က်ငါကေအာက္တာေပါ့ဟ။ ငါလဲသူ႕ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေရခင္းျပလိုက္ စီးျပလိုက္နဲ႕လုပ္ျပေနတာပဲ။ သူကိုကလဒူေလ။ ရည္းစားစာေပးတာေတာင္ အခုထိအေျဖမသိေသးတဲ့လဒူေဟ့။ ငါလဒသူ႕ကိုႀကိဳက္တယ္လို႔မေျပာယုံပဲက်န္ေတာ့တယ္။
နင္တို႔စဥ္းစားၾကည့္ဟယ္ မနက္ကငါ့ဖုန္းနံပါတ္ကိုေတာင္းတယ္။ သတိရင္ဆက္မယ္တို႔ လြမ္းရင္ဖုန္းဆက္မယ္လို႔မေျပာပဲ သူေနာက္က်တဲ့အခါမ်ိဳး၊ ငါေက်ာင္းဆင္းတဲ့အခ်ိန္ေစာတာမ်ိဳး ဖုန္းဆက္လို႔ရေအာင္တဲ့ေလ။ အကိုကဘုရားျဖစ္မယ့္ အုတ္နီခဲမ်ိဳးဟ။ "
သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ အတန္းခနအားတာမို႔ အေအးေသာက္ရန္ကန္တင္းကိုလာရင္း မနက္ကအေၾကာင္းကအစခ်ီလို႔ သူဇာနဲ႕ဖူးပြင့္ကလဲ ဘယ္လိုစိတ္မရွည္ေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကသည္။
အကိုကေလ သူ႕အခ်စ္ေတြကိုတကယ္ပဲမျမင္တာလား၊ တမင္ပဲမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာမ်ိဳးလားကို မေတြးတက္ေတာ့။ နဖူးစပ္ကေခြၽးစတို႔သုတ္ေပးေတာ့လဲ ၿပဳံးေနတာပဲ။ သူႀကိဳက္တဲ့တက္အရာေတြကိုလဲ ဂ႐ုစိုက္ၿပီးသတိတရဝယ္လာေပးတာပဲ။ ကားဆီးလို႔ ေနာက္မွာထိုင္ေတာ့လဲ မေက်မနပ္မ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႕ သူေရွ႕ခုံမွာမထိုင္းမခ်င္းကားက ေမာင္းမထြက္။ ေရွ႕ခုံမွာထိုင္ေတာ့ၿပဳံးတယ္။ သူ႕ကိုမသိမသာခိုးၾကည့္ေနတာကိုလဲ ရဲရင့္ေရာင္သိတယ္။ စိတ္ဝင္စားလို႔ ရည္းစားစကားမ်ားေျပာမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိေတာ့လဲ ေမွ်ာ္လင့္သလိုကျဖစ္မလာ။
