Misteret e së Shkuarës

4

Pasi kishte kujtuar ato gjera ajo kishte filluar te dridhej
Stefani ishte afruar prana saj dhe po e perqafonte

- qaj sepse te ben mire do te lirohesh me shume - i fliste ajo nderkohe qe po I perkedhelte floket me dhembshuri
Ndersa ajo nuk e kuptonte se perse ndihej aq e sigurt aty nen perqafimin e asaj vajze te huaj

....

Po ecte si e humbur ne ate korridor edhe me e humbur se sa kishte hyre para disa oresh
Ajo qe kishte degjuar e kishte tronditur dhe te mendosh se ishte vetem fillimi i nje kalvari dhimbjesh qe ajo vajze kishte kaluar

- Stefani - degjo nje ze ta therriste ndaloi dhe u kthye te shikonte pas saj
- zonja Marta - tha duke ju kthyer buzeqeshja ne fytyre

- po ikje pa me takuar mua- tha Marta duke u afruar pran saj
- nuk u ndjeva mire dhe doja te merrja pak ajer te paster- tha ajo si e zen ne faj

- eja kam pergatitur kek me cokollat- tha duke buzeqeshur
- si ka mundesi sa here qe une vij ketu ti e ke pergatitur ate - tha duke e pare Stefani

- rastesia eshte mbret i botes - tha duke qeshur Marta
- ketu dyshoj - tha duke ja kthyer buzeqeshjen dhe Stefani

Hyri ne guzhine dhe i përshëndeti te gjitha gratë qe ishin aty
Secila po merrej me nje pune te ndryshme dhe te gjitha ishin te lumtura qe ajo ishte aty

Ajo po i shikonte dhe kujtonte cdo histori qe ata i kishin treguar kur kishin shkuar per here te par ne fondacionin e tyre

Secila nga ato gra kishte nje histori te trishte plot dhimbje por prap ata ja kishin dal
Ishin aty duke buzeqeshur sikur asgje te mos kishte ndodhur me pare

Dhe teksa shëtiste syt neper guzhine ndaloi tek Marta
Ajo kishte qen e para qe ishte dërguar ne fondacioni fiks para gjashte vitesh

Stefani sapo kishte filluar ateher dhe fati e perballi menjehere me historin me te rende qe kishte degjuar
Per here te pare ajo kishte kuptuar se sa e padrejtë ishte jeta per disa

-sa shpejtë ikin vitet - tha Marta duke ju afruar me copen e kekut ne nje pjate dhe filxhanin e kafes
- ke shume te drejte- tha duke e pare ne sy

Dhimbja e Martes ishte aty ajo nuk ishte zhdukur por ajo dinte ta fshihte mire ate
E si mund te ikte dicka e till nuk mund te harrohej kurr

Teksa shikoheshin syt e te dy grave u mbushen me lot
Sikur te kishin lexuar mendimin e njera-tjetres
....

Kishte shkuar ne shtepi per tu pergatitur per ate qe do te bente
Po priste me padurim Enrin te vinte

Sapo dera trokiti e hapi menjehere sikur te kishte qen duke qendruar pas saj
- te lutem me thuaj se zbulove ndonje gje me shume- tha duke folur shpejt

- qetesohu merr fryme - tha ai duke u ulur ne divan
- ketu i ke te gjitha - tha duke i hedhur nje dosje mbi tavoline

E hapi menjehere si ato femijet qe hapin te paduruar dhuratat
Dhe vazhdoi te lexonte me vemendje cdo gje qe shkruhej aty

- nuk eshte ajo - tha duke u ulur ne kolltuk
- sigurisht se mosha nuk përshtatet- tha Enari

- mosha edhe mund te ngrihet ne Shqipëri cfare nuk bejn - tha serioz
- ajo nuk eshte e vogla ime - tha me gjysem zeri

- perse sa here kemi nje raste te tille ti do te hetosh menjehere- tha serish miku i tij
- sepse frika qe kam se ajo mund te ket nje fat te till eshte shume e madhe - tha duke u ngritur

- ndoshta ajo eshte ne nje famije, ndoshta nuk ka pasur nje fat te till- tha ai si per ta bindur
- kjo ndoshat eshte ajo qe me tremb - tha serioz

Ai nuk kishte reshtur kurr se kërkuari vellain dhe motren e tij
Cdo dite i kerkonte dhe ne fytyrat e njerzve qe shikonte ne rruge

Pas shume vite kërkimesh pa u lodhur ai nuk kishte pasur asnje rezultat
Gjithmon ishte kthyer i humbur por kurr i dorezuar

- Jam i sigurt qe nje dite do ti gjesh- i tha miku i tij duke e prekur ne shpatull
- po kur do vij ajo dite - tha duke pare nga dritarja me syt me lot

....

Kishte kaluar te gjithe diten ne fundacion
Teksa ecte ne oborr se bashku me Marten syt i shkuan tek dikush qe po debatonte me nje vajze te re

- akoma vazhdon me kokëfortesi ajo - tha duke pare nga Marta
- ehe Valbona nuk po arrin ta shtroj sic duhet ate vajze - tha serioze Marta

- eshte e re do te ndryshoje- tha duke buzeqeshur lehet dhe te dyja u afruan pran gruas qe dukej se po qante
- Bona- u degjua zeri i Stefanis dhe ajo menjehere fshiu lotet dhe u kthye drejt saj

- zonjush- tha duke e perqafuar
- te lutem tani e kemi len qe une jam thjesht Stefani- tha duke buzeqeshur ajo dhe te dy grat buzeqeshen

- mos u merzit eshte e re ajo do te ndryshoj- tha Stefani per vajzen e saj
- vazhdon te me akuzoj se e kam len pa familje duke u larguar nga shtepia- tha e prekur ajo

- cfare dreq familje ka qen ajo- tha Marta serioze
- po sikur te flas une me te - foli Stefani qetësisht

- do e beje kete - pyeti duke buzeqeshur ajo
- sigurisht menjehere do flas me te - tha ajo duke e perqafuar

Ne ate moment telefoni vazhdoi te binte
- me falni pak - tha me miresjellje dhe u largua duke u pergjigjur
- urdhero mama- tha duke pershendetur te emen

- bij te lutem mos u vono sepse do te na vijn mysafir sonte- tha e ema
- mam jam e zen dhe nuk kam nerva te takoj askend- tha ajo duke u ankuar

- as mysafir nga Shqipëria- tha ajo duke qeshur
- eshte surpriza qe mendoj une - tha Stefani duke u ndjer e lumtur vetem nga mendimi
- pa ta lej ta zbulosh vete nese do - tha duke qeshur ajo dhe ja mbylli telefonin

Syt po i qeshnin vetem nga ai mendim
U kthye tek dy grate qe po e prisnin
- mua - filloi te fliste por ishte Valbona qe do e ndalonte

- mund te shkosh ne ketu jemi nuk kemi ku te ikim - tha ajo duke buzeqeshur dhe duke mirëkuptuar ate
- faleminderit- tha Stefani duke i perqafuar te dy grate

......

Ne shtepin e tyre ishte shtruar nje tryeze e madhe ne mes te sallonit
Te gjithe po mereshin me dicka ndersa ajo qendronte ne dritare duke pritur

- erdhen - tha duke thirrur si femije i vogel dhe duke vrapuar per te hapur deren .......

Ja dhe pjesa per sonte nuk pata mundësi ta shkruaj me pare

Shihemi serish neser 👋🫶