HE'S DATING A CRIMINAL

Chapter 1: FIRST MEET UP

         Pigil hiningang gumagapang si Ethan sa  madilim na bahagi ng kakahuyan para makatago sa mga humahabol sa kanya. Sugatan at nanghihina ito, na kahit mumunting lakas nalang niya ang natitira ay ginagamit niya para lang makatakas sa mga humahabol sa kanya. “ Hanapin ninyo siya, naririto lang siya at alam ko hindi pa siya nakakalayo.” Utos ng isang Heneral sa kanyang mga taohan.

          Tumakas kase siya sa pagkakadakip sa kanya dahil sa kasong pagpatay sa kanyang katrabaho sa isang kainan. Nagkainitan kase ang dalawa dahil lang sa kompetisyon para sa posisyon para susunod na tagapamahala sa kanilang pinagtatrabahonan na kainan. Kilalang mainitin ang ulo ni Ethan at isang mapanganib na tao, kaya hindi na Malabo sa lahat na kaya niyang gawin ang pumatay.
        
         Habang tumatakas ay nakakita si Ethan ng isang kalsada kaya dali-dali ito nagtungo doon ng may bigla siyang napansin padaan na sasakyan, dali-dali niya itong pinara kahit nanghihina na siya. Mabilis naman nakapag preno ang drayber para maihinto ang sasakyan. “Magpapakamatay kaba?” inis na tanong ng lalaking na  nag drayb ng sasakyan. Napansin niya nalang bigla na nanghihina na ang lalaki at sugat. Kaya walang pag dadalawang isip niya nalang itong tinulongan na isinakay sa sasakyan at pinatakbo ito ng mabilis papunta sa malapit na hospital.

        Nang makarating sila sa hospital ay dali-dali niya ito dinala at inakay papasok sa hospital, kaagad din naman siya inasikaso ng mga nurse at doctor dahil sa kilala kaagad ang lalaki bilang anak ng may-ari ng hospital kong saan niya dinala ang Binatang si Ethan.

     Makalipas ang ilang oras na paglilinis at pag-gagamot ng sugat niya ay kaagad naman siya kinausap ng lalaki. “Hey men what happened to you? How’s you feel? Who are you? Why are there at the forest? Where did your bruises came from?” Mga tanong ng binata kay Ethan.

“Dami naman nitong tanong. Tsk.” Iritadong bulong ni Ethan sa hanging.

“ Hey! Why are you not answering me? Are a deaf? Or what?” Pangungulit pa na tanong ng binata sa kanya. “ By the way my name is Muyukidan Guazon ‘Dan’ for short and you are?” “ Etha- I mean Ethazen.” Pagpapakilala ng binata gamit ang ibang pangalan. “Zen is much suit to you.” Naka ngiting saad ni Dan. “tsk.” Masungit naman na tugon ni Zen dito na ikinasimangot naman ni Dan.

    “I gotta go now.” Matipid na pamamaalam ni Zen dito at kaagad bumangon kahit masakit pa ang mga sugat nito at medyo nanghihina pa. “ Hindi kapa fully recover. Magpahinga kana muna jan, masyado kang atat umalis, eh hindi ka panga maka ayos ng tayo jan.” Paninermon ni Dan dito, at inalalayan ito humiga muli sa hospital bed.

     Magdamag na binantayan ni Dan si Zen sa hospital to make sure na hindi ito tatakas sa hospital. Ini-isip kase niya na baka ito ay tumakas sa hospital pagwala na siya doon. Inisip niya kase nab aka maging kargo niya pa ito pang may nangyaring masama dito, dahil sa siya ang nag dala dito sa hospital.

Kinaumagahan ay maaga nagising si Zen, kaagad siya bumangon at dahan-dahan naglakad palabas ng pinto. Ngunit bago pa niya mapihit ito ay may bigla nagsalita sa likod niya. “Where do you think you’re going young man?” crossarm nitong tanong sa binata. Kaagad naman ito nilingot ng Binatang si Zen, at kaagad na hinawakan ang doorknob na sana ay pipihitin na niya, ngunit mabilis naman hinawakan ni Dan ang pinto para hindi ito mabuksan. “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” Galit na tanong ng binatang si Zen sa kanya. “Pinipigilan kang tumakas?” mapaglarong tugon naman ni Dan dito na ikinainis lalo ni Zen. “Lumayo ka nga!” inis na saad ni Zen dito at sabay tulak kay Dan. Hindi naman nagpatinag si Dan sa pagtulak sa kanya ni Zen. Sa halip na umatras ay lalo pa niya kinorner si Zen sa may pintoan sabay lapit ng mukha sa tenga “ano tatakas ka? Aba’y bayaran mo muna ako. Ako kaya nagpagamot sayo dito.” Bulong nito sabay ngiti na mapang-asar kay Zen. “kasalanan ko ba na dinala moa ko dito? Ulol ka ba? Ikaw nag kusa dalhin ako dito kahit hindi naman kailangan.” Inis na tugon nito. “ aba’y wala kading utang na loob eh noh. Kong hindi kita tinulognan baka ngayon pinaglalamayan ka na ng mga mababangis na hayop don. at also baka nakakalimotan mo o kinalimotan mo na… Na pinara mo ako para hingian ng tulong anong sabi mong kusa ka jan.” Inis na sagot naman ni Zen dito. Napa buntong hininga nalang si Dan sa wala na maipalusot dito “ fine, ano ba gusto mong gawin ko?” “Kong hindi mo ako mababayaran gusto ko maging slave kita for 1 month. Don’t worry sagot ko naman lahat ng gastosin mo as in lahat-lahat.” Kaagad naman pumayag si Zen dito. “Okay, magsisimula ka sa work mo sa akin pagka magaling kana totally. Pero for now mag stay ka muna jan at magpagaling.” Tanging saad nalang ni Dan bago inalalayan si Zen maka higa sa hospital bed.
  Buong araw nagbantay si Dan dito, pilit kinukulit ng mga tanong si Dan tungkol sa nangyari sa kanya nong gabing nakita niya ito sa kakahuyang bahagi ng daan at kong bakit ito sugatan. Ngunit ni isa sa mga tanong niya ay hindi siasagot ni Dan o minsan ay sinusungitan lang siya ito. “ano ba yan kahit isang information ang damo mo Mr. dan-sungit” nakasimangot at asar na asar na saad ni Dan dito. Ngunit hindi siya nito pinansin at sa halip na sumagot ay tinalikodan siya nito. Nalalong naka pagpapikon kay Dan. Tumayo sana ito para pumunta sa kabilang side upang  muling kulitin ng mga tanong si Zen. Pero nakita niyang mahimbing na itong natutulog ka kinumotan nalang niya ito at lumayo upang matulog na din sa may couch na malapit lang sa hospital bed na kinahihigaan ni Zen. Bago pa man siya natulog ay tiningnan niya muli si Zen na mahimbing na natutulog bago niya ipikit ang mga mata niya.