İminonai Kotoba 意味のない言葉 (Akashi /OC)

Esir alındım *-*(私が誘拐されました)

...beni çeken kolla yatağa düşmüştüm duyduklarımı idrak edince istemsizce iç çektim.Kontrol manyağı ve bencilliğin vicut bulmuş haline benzeye biri ile  yatmıştım bravo bana -zaten nerde pisikopat varsa beni buluyor- gözlerimi devirdim aslında yaydığı bu aura birçok kişiyi korkudan titretebilirdi işe sorun şu ki ben normal biri değilim, belki de başıma bu belaların açılma sebebi buydu "-üzgünüm ama aramızdaki ilişki her neyse şuan bitti. Ben senin değilim bırakta, şu lanet olası evime gidebileyim" konuşmam bittikten sonra kıkırtıya benzer tüyer ürperdici bir şekilde güldü. Bende kendimce cama doğru kaçamak bakışlar atıyordum. Acaba kaçıncı kattayız, atlasam en fazla başıma ne gelirin küçük hesaplamalarıyla uğraşıyordum.

Görünüşü her ne kadar mükemmel olsada şuan hissettiğim şey yaklaşan bir tehlikenin sinyalleriydi. "-zaten annenin haberi var burda olduğundan ve diğer konuya gelince..." gölerini kıstı ve beni bile iliklerime kadar titreten bir sesle konuştu, galiba kaçma planlarımı burda gerçekleştiremeyeceğim, "- daha beraber geçireceğimiz günler bitmedi. " o gözler bana yeni alınmış bir oyuncakmışım gibi bakıyordu. Yok Abi kimse bana animemin son sezonunu kaçırtamaz.Elbet kurtulacağım senden.

Her neyse en azından annemden azar yeme olayından yırtmıştım. Aslında şuan da en önemsiz olay buydu ,manyak bir zengin beni esir almıştı ,hala kimlerden olduğunu çıkaramamıştım, ve bu olayda beni şaşırtan tek şeyse annemden nasıl izin aldığıydı. İstemeden de olsa dışımdan konuşmuş olmalıyım ki cevap verdi (emin değilim zihnimide okumuş olabilir°-°).
"-Aslında sormam yetti ,bir arkadaşında kalmana dünden razıymış gibi ...gidip biraz sosyalleşmelisin ya da boşver artık pek ihtiyacın olmayacak." duyduklarımdan sonra salak gibi azımdan kaçtı kelimeler"-neden ki ?" Seijirou yataktan kaltı ve dolabı açtı, konuşurken bir yandan da giyiniyordu. Bende biraz bedenini inceleme fırsatımı değerlendiriyordum.

Sesi sanki normal bir şey söylüyormuş gibiydi "-Artık benim yetki alanımdasın ve sözümden çıkıp başkaları ile muhatap olman senin zararına olur." bunları söylerken çoktan pantalonunu giymiş, gömleğinin düğmelerini ilikliyordu az çok sesindeki emir ifadesini anladım kısaca hoşgeldin yeni evcil hayvanım karşılamasıydı. Yataktan kalkıp yanına yaklaştım, kalan üç düğmesini de ben ilikleyip gözlerine baktım. Olabildiğince hızlı konuşmaya özen göstererek başladım cümleye, çünkü o gözler her saniye cesaretimi kırıyor ve beni gözlerimi kaçırmaya zorluyordu. Kaçış planlarımı gözlerimden okur korkusuda neydi ya!

"- Eve ne zaman döneceğim ya da en azından bu odadan ne zaman kurtulacağım ? "dememle o sinsi gülümseme iyice yayıldı suratına, yüzüne birtane indirme isteğimi bastırdım,kendi kendime *o yüze yazık olur* diye söylenirken konuştu."-hemen şimdi. Çatı katında bir helikopter bizi bekliyor burdan benim evime geçiyoruz." der demez birçok duyguyu bir anda yaşadım. Bu oda da kalmamamın verdiği sevinçle ,eve uzun bir süre gidemeyeceğimin verdiği hüzün ve hayal kırıklığı-ah gerçekten birazcık rahat bırakamaz mısın beni hayat !?-

Selam işte ben buda ikinci bölüm burda aksiyona giriş ile bitirdim.
Neden diye sorarsanız bilmiyorum °~° herneyse güzel bir bölüm olduğu umuduyla
Ja-nee✌