chapter 57

155 12 0
                                    

Chapter 57
May 21, 2024
♎️Chapter 57

"သူတို့ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ..."

ဖုယွမ်ကျိုးက အပြင်ဘက်ကိုတချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မာမားဖုနှင့်ရှဲ့လင်တို့နှစ်ယောက် မည်သည့်စကားများပြောနေကြမှန်းမသိနိုင်ပေ။ သူတို့ဂိမ်းအကြောင်းပြောနေကြတာများလား။

ယွိဖေး: "အစ်ကိုပြန်လာရင်သိရမှာပေါ့ကွာ..."

"ငါတို့ထမင်းစားလို့လည်းပြီးသွားပြီ...မင်းကဘာလို့မသွားသေးတာလဲ..."

ယွမ်ယဲ့က ရှန်းရှီကောကိုနှင်ထုတ်နေသည်။

"မနက်ဖြန်မနက်အတွက်ပါ စားသွားမလို့လား..."

"ငါ့အိမ်ကရှေ့တင်ပဲ...မိနစ်နည်းနည်းလောက်လျှောက်တာနဲ့ရောက်တယ်..."

ရှန်းရှီကောကပြုံးနေဆဲပင်။

"မင်းအိမ်မပြန်သေးဘူးလား...မိုးချုပ်နေပြီ...ခဏနေရင်ကားငှားလို့ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး.."

ယွမ်ယဲ့: "ရပါတယ်...ငါကညအထိနေမှာ..ယွမ်ကျိုး..အချို့လူတွေနဲ့ယှဥ်ရင် ငါကမင်းနဲ့နေလည်းရတယ်မလား..."

"ပြန်တော့..."

ဖုယွမ်ကျိုးက ရှန်းရှီကောနှင့်ဝေးရာတွင်ထိုင်နေပြီး အေးစက်စက်ဖြင့်စကားပြောနေလေသည်။

"ငါတို့အိမ်ကမင်းကိုမကြိုဆိုဘူး..."

သူ့စကားဆုံးသည်နှင့် မာမားဖုကအပြင်မှခေါင်းပြူလာပြီး ရုတ်တရက်လှမ်းပြောလာလေသည်။

"အဲဒီမှာပဲထိုင်မနေကြနဲ့တော့..ကြိုက်တာလုပ်ကြ...ကတ်တွေဂိမ်းတွေကစားကြ...ရှောင်ကျိုး...မင်းသူတို့ကိုကောင်းကောင်းဆက်ဆံနော်..."

ဖုယွမ်ကျိုး: "...."

"ရှောင်ကျိုး...ပြောတာကြားလား..."

သူအသံတိတ်နေ၍ မာမားဖုကအကူအညီမဲ့ဟန်ဖြင့်ထပ်ပြောလိုက်ရသည်။

"ကြားပါတယ်ဗျာ..."

ဖုယွမ်ကျိုး အံကြိတ်ပြီးပြန်ဖြေလိုက်သည်။

နောက်ဆုံးမှ မာမားဖုက သူမဘာသာစကားဆက်ပြောနေသည်။

"မင်းဘာလုပ်ချင်လဲ..."

အ်ိုမီဂါအဖြစ်မွေးဖွားလာပြီးနောက်အားလုံးကငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်Where stories live. Discover now