රතු නූල (The Red Thread) Ongoing

chapter 1

"ආදි.... මං දිහා බලන්න..." "මං දිහා එක පාරක් බලන්න. "

""...ඩොක්ටර් ... ඩොක්ටර්..ර්.."

රත්නපුර මහ රෝහලේ හදිසි ප්‍රතිකාර ඒකකය දෙවනත් වෙන්න කෑගහන මේ කඩවසම් තරුණයා තවත් තරුණයෙක්ව ලේ පෙරෙන අත් වලින් උස්සගෙන ‍දිවයන දර්ශනය අනෙක් අයට නම් අමුතුම දර්ශනයක් වුනා.

""ඩොක්ටර් මගෙ ආදි ..""

."".. මගෙ ආදිව බේරලා දෙන්න.. ""

ඒත් එක්කම ආපු මැදි වයසෙ ඩොක්ටර් කෙනෙක් ඒ තරුණයගෙ අතේ තිබුණු ලේ වලින් පෙගුණු සිරුර ට්‍රොලියක දාගෙන දුවන්න ගත්තේ emergency room එක රෙඩි කරන්න කියලා ඩොක්ටර් එක්ක සහයට ආපු නර්ස්ට අණ කරන ගමන්.

"".. ආදි ඇස් දෙක අරින්න ..""

"""ආදි ... අනේ දෙවියනේ මොක්ක්ද මං මේ කරගත්තේ.. """

""අනේ ඩොක්ටර් ..මෙයාව කොහොමහරි බේරලා දෙන්න ..මට ඉන්නෙ මෙච්චරයි..""

"සර් කරුනාකරලා නවතින්න... මෙතනින් එහාට ඔයාට එන්න බැ"
..ඩොක්ටර්ගෙ පිළිතුර වුනේ එච්චරයි.

සුදු කෝට් පොරෝගත්තු මිනිස්සු රෑනක් වටකරගෙන ඉදිරියට ඇදෙන  ආදිත්‍ය දිහා බලාගෙන මේ තරුණයා  emergency room එක ඉස්සරහම දණින් වැටුණේ මගෙ ආදි.. මගෙ ආදී කියන මන්තරේ ජප කරනගමන්.

"පේශන්ව ගෙනාවේ කවුද? "
....කවුන්ටර් එකේ ඉන්න නර්ස් මේ කඩවසම් හැඩිදැඩි තරුණයා දිහා බලාගෙනම කතා කලේ ඒ තරුණයගේ අවධානය යොමුකරගන්න

."...ම. මම ම්ස්.."

"අපිට ඔපරේශන් එකකට යන්න වෙනවා. ඒක නිසා මෙ ෆෝම් එකට ඩීටෙල්ස් දෙන්න. "

අඩලා අඩලා රතු වෙලා තියෙන ඇස් වලින්
ආයෙ ආයෙම පිටාර දාන්න නොදි නොසැලෙන උත්සහයක යෙදෙනගමන් පියවී සිහියෙන් ඔහු අවධානය දුන්නෙ ඔපරේශන් එක තවත් පරක්කු කරන්න බැරි නිසයි....

"මිස්ටර්ගේ නම?"
"අභිමාන් වික්‍රමසිංහ "

"වයස "
"28"

"මොක්ක්ද පේශන් එක්ක තියෙන සම්බන්දේ?  "

ඒ තමා ඔහු කෙනෙක් තමන්ගෙන් අහනවට අකමැතිම ප්‍රශ්නේ.. මට අයිතියක් තියනවා. ඒ මගෙ පණ, මගෙ හුස්ම, මගෙ ජිවිතේම, මගෙ හැමදේම කියලා හදවත කෑගහුවත්, ඔහු නිරුත්තරයි........