ကွာရှင်းပြတ်စဲပြီးနောက် ချမ်းသာလာခဲ့ခြင်း

Chapter-1

Chapter-1 လက်ဆောင်

"ဆောင်းလင်း ဒီနေ့က ငါတို့ရဲ့ သုံးနှစ်ပြည့် နှစ်ပတ်လည်နေ့၊ ဒါက ရှင်အတွက် ကျွန်မပြင်ဆင်ထားတဲ့ လက်ဆောင်ပဲ" ဂူဒိုင်း သည် သူမလက်ဖြင့်ပြုလုပ်ရန် လပေါင်းများစွာ အချိန်ယူခဲ့ရသော လက်ဆောင်ကို ကိုင်ဆောင်ကာ အရပ်ရှည်ပြီး ချောမောသော အမျိုးသားထံသို့ လျှောက်သွားခဲ့သည်။ သူမ သူ့ကို ဂရုတစိုက် မော့ကြည့်ပြီးနောက် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ အဝေးကို လှမ်းကြည့်ကာ သူမ၏ နားရွက်များသည် အနီရောင် အရိပ်အယောင်များ ပြောင်းလဲသွားသည်။

သေးငယ်သော်လည်း ဇိမ်ခံလက်ဆောင်သေတ္တာအတွင်းတွင် လည်စည်းတစ်ခုရှိသည်။ နက်မှောင်သော လည်စည်းတွင် ကြိုးများ ချည်နှောင်ထားသည်။

ဆောင်းလင်း သည် အဝေးကို မကြည့်မီ ခေတ္တမျှ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ကြမ်းတမ်းသော လေသံဖြင့် "မင်းငါ့ကိုပေးခဲ့တဲ့ ဒီကြိုးက အရမ်းမိုက်တယ်။ လုံးဝမကြိုက်ဘူး။"

ဆောင်းလင်း က သူ့စကားအဆုံးသတ်လိုက်တာနဲ့ ဂူဒိုင်း ရဲ့မျက်နှာမှာ နီရဲနေပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို ပျောက်ကွယ်သွားပြီး သူမရဲ့မျက်နှာက ဖြူဖပ်ဖြူရော်ဖြစ်သွားတယ်။ ချည်နှောင်ထားစဉ်တွင် အပ်ဖြင့် ထိုးထားသည့်နေရာကို လက်ချောင်းများကို အလိုလိုပွတ်သပ်ကာ ပွတ်သပ်သည်။ နာကျင်မှုသည် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ပျံ့နှံ့သွားပြီး ကြည်လင်ပြတ်သားမှု အနည်းငယ်ကို ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ သူမသည် မျက်ရည်များကို ထိန်းထားရန် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်သည်။

ဆောင်းလင်း လက်ရှိဝတ်ထားတဲ့ လည်စည်းက သူပေးခဲ့တဲ့ အမျိုးအစားနဲ့ အတူတူပါပဲ၊ ရေနစ်နေတဲ့လူဟာ ဘာကိုမဆို ဆုပ်ကိုင်ထားဖို့ စိတ်အားထက်သန်နေသလို ဂူဒိုင်း က "ဒါပေမယ့် ရှင်အမြဲတမ်း ဒီလိုလည်စည်းမျိုး ဝတ်ဖူးတယ်။ ရှင် သူတို့ကို သဘောကျတယ်လို့ ကျွန်မထင်ခဲ့တာ။"

ဆောင်းလင်း က ဆက်လက်ပြီး ဂူဒိုင်း ကို စိတ်ပျက်အားငယ်သွားစေတဲ့ စကားလုံးတွေကို သံလိုက်နဲ့ သာယာတဲ့ အသံနဲ့ ပြန်ပြောခဲ့ပါတယ်။ "ဟုတ်တယ်၊ ငါသူတို့ကိုကြိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းငါ့ကို ဒီကြိုးပေးလိုက်တာနဲ့ ငါသူတို့ကို မကြိုက်တော့ဘူး။ မင်းနဲ့ဆက်နွယ်နေသမျှဟာ ငါ့ကို ရွံရှာစေတယ်။ အခုချိန်ကစပြီး ဒီကြိုးအမျိုးအစားကို မသုံးတော့ပါဘူး"