"მეღადავები? და რა უთხარი? უთხარი რომ მოგწონს? გინდა რომ მასთან გაატარო შენი ცხოვრება? გინდა მისი სურნელი ყოველ დილით მელოდიასავით ჩაგესმეს გონებაში?
თეჰიონ ეგ სრული აბსურდია!სურნელი უნდა იყნოსო და არა შეგესმას გონებაში მელოდიასავით!"
საკუთარ თავს ვუმტკიცებდი რომ ძალიან ძალიან ცუდი რამ ჩავიდინე!
-კარგი დაწყნარდი! მერე რა მოხდა? მოვა და გეტყვის რასაც გრძნობს,ბოლოს და ბოლოს ბავშვობიდან იცნობ,მეგობრები ხართ!
ჯიმინი ტელეფონიდან ამშვიდებდა თეჰიონს რომელიც ავტობუსის გაჩერრბაზე იდგა, შუა ზამთარში.
-მითხრა აქ დამელოდეოა და არ ჩანს რა ვქნააა!
-კაი დაწყნარდი! მოვა, ხომ იცი მესამე კურსზეა ,შენ კი პირველზე!
თეჰიონინოუთმენლობას ყოველთვის იჩენდა ასეთ სიტუაციებში.
-კარგი გაგითიშავ...
-მოვიდააა???
-არა მაგრამ გაგითიშავ...
-მერე მომიყვები იცოდე!
-კარგი...
16 დეკემბერი...
სწორედ ეს დღე იყო როდესაც ჯეონმა გაჩერებასთან დამიბარა,აქ უკვე სიყვარულში გამოტყდომილო ვარ,მაგრამ მისგან პასიხის მისაღებად აქ თოვლიან ამინდში,ველოდებოდი...ყვეოგან ვაცეცებდი თვალებს რაიმე არ გამომრჩენოდა..
-გამარჯობა პატარავ...
უკნიდან თვილი მაღალი სხეული მიმეკრო, ჩემს კისერზე მისი თბილი სიო ვიგრძენი, ვგრძნობდი რამდენად ჩქარა დარბოდა აქამდე მოსასვლელად, როგორ გაუხშირდა სუნთქვა როგირც კი მომიახლოვდა...
ხელები წელზე შემომხვია და ასე ვიდექით სუთების განმავლობაში რაც ჩემთვის საუკუნე გაგრძელდა...
-მაპატიე...ლექციიდან გვიან გამოგვიშვეს...
კიდევ უფრო მომეკრო მისი სხეული და დამბურძგლა...-არაუშავს...ახლა ხომ აქ ხარ...
კიდესში მომედო მისი რბილი ტიჩები და დამკოცნა...
-მომენატრე...
აქ კი უკვე აზვიადებდა, წიხლი ვკარი და ახლა პირისპირ შევხედე...
-ნუ მატყუებ ,გუშინ გნახე! და გუშინდელ კითხვაზე პასიხი გაქ გასაცემი...
-არ მახსოვს რა მითხარი, ძალიან გადაღლილი ვიყავი...
-ოჰო ჰოოო, მე მაგ სიტყვებს არ გავიმეორებ...
მომიახლოვდა , წელზე ხელები შემომხვია,როგორც ხეს მწვანე ხავსი,თვალებში ჩამხედა და გაიღიმა-კარგად იცი რომ მაგ სოტყვებს ბევრჯერ გაიმეორებ...
დავიბენი...ამას არასოდეს ვყოფილვარ მიჩვეული...იმ სიტყვასაც დიდი პასუხისმგებლობა სჭირდება და სად გადამხტარიყავი არ ვიცოდი...
-ნუ გეშინია... კიდევ მითხარი...
გამიღიმა და თავი ჩემს კისერში ჩარგო...
გული ამიჩქარდა...გამახსენდა პირველად რომ ჩემს კისერში ჩარგო თავი ჩემზე დაბალი იყო ჯეონი...ცრრმლებით მისველებდა ზედას,პატარა,ბუნჩულა...ბულკივით თბილ ლოყებზე ვაწვალებდი და ვხაპისობდი, ცრემლებს ვუწმენდდი და ვამხნევებდი ახლა კი... ახლა კი ისეთ სიტუაციაში ვიყავი რომ არც ცრემლი ჩამოსდიოდა და არც ბუნჩულა ლოყები ჰქონდა...
-მე...
ნერვიულობისგან ვერაფერდ ვამბობდი, გული ამიჩქარდა რაზეც ჯეინმა ხელები აღარ მომიჭირა სლწელზე და როცა გასწორდა წელში ზემოდან დემხედა...
გამიღიმა და უსიტყვიდ,გაუფრთხილებლად შეეხო ჩემს ბაგეებს...
ეს იყო მისი პასუხი...ეს იყო მისი პასუხი ჩემს "მე შენ მიყვარხარ"ზე...
ჩემი პირველი კოცნა...მე მას ჩემი ყველაზე სათუთი ადგილი მივეცი...ჩემი გულის მართვა გავანდე...მას მე მთლიანად დაპყრობილი ვყავარ...
და მაინც არ მეგონა მარტოობა ასე თეთრი...
-ჯეონი სად არის?
-წავიდა....
ისმის ნაბიჯების ხმა, შემოდის შავი პლაშით შემოსილი მამაკაცი...
ჯიმინი...
-პარკ ჯიმინ?
ყველა სკამებიდან ადგა...
-მას კარგახანი ვერ ვნახავთ...
მანაკდე კი ჯობია იმას მივხედოთ თუ რა დატოვა მან...რა საბაბი დაგვიტოვა ამ მიზეზის განსახორციელებლად...
ის არის თეჰიონის დემონი სუზმრებში? თუ ეს ვიღაც მათ შრორის მყოფი დაბრკოლება არის აღმოფხვრული?
