Enigma

Weakness

Lumabas na kaming tatlo sa kwarto ko. Paglabas na paglabas namin ang siya namang bungad ni Tita

"You know what iha you look like a total nerd." My jaw drop sa sinabi nito..

Napa w sign ako dito, "Whatever tita! basta hindi ako makikilala and that's good enough"

"Yah i know iha! I wish the four of you the best happiness na sana walang makakilala sa inyo at walang makakaalam sa totoo mong pag - katao iha."

Aunt pat my head "Sigh. Our unica ija kung kailan lang maliit ka pa ngayon you're growing old na, old enough to be called abasama."

Ang tatlong bruha tumawa sa tinuran ni Tita

"Just my look Aunt! Geez." Binigyan ko ng death glare ang tatlo sa kasamaang palad hindi ito tumalab

Tita hug me tight, "Ingat ka dun anak." Sa mga yakap niya ramdam ko ang pangungulila nito.

Yes, pangungulila sa anak niyang namatay nang ipinanganak niya ito. Kung nabubuhay pa ito siguro kasing edad niya kami o di kaya mas matanda ito sa amin ng isang taon.

After the emotional farewell hug. Sumakay na kaming tatlo sa sasakyan ni Tita. She drove us kung saan sila nakahimlay

"Do not worry Tita, she will be safe with us as long as she's within our sight." Blythe said confidently

"Oo nga Tita! Habang nandidito kami na kaibigan niya she will be safe. Kayesha is safe with us kaya huwag na kayong mag-alala we're here for her."

"Salamat mga iha."

"Walang anuman Tita!"

"Group hug!" Blythe said while eating ice cream. Ugh... Agian!! Oh my gosh hindi ba sumasakit sikmura nito sa kakain

"Stop. Tita is driving!" Pinandilatan ko ng mata ang dalawa

"Oopppss *hehe* sabi nga namin nag-dradrive si Tita..."

Napailing si Tita sa inasta ng tatlo, "Nandidito na tayo mga Iha. Take care!" Mabilisan kaming bumababa sa sasakyan ni Tita after niya kasi kaming ihatid she will directly go to the airport. She have a business trip kasi sa Canada

"Thanks tita. Ingat din po kayo sa trip niyo."

"Your welcome Girls. Enjoy you're high school life and have fun." I just smiled. How I wish I could enjoy it, unfortunately I can not.

Nang makarating na kami sa destination namin ay umupo na ako sa tapat ng mga burol nila at Inilabas ang mga candelang dala namin saka sinimulang sindihan ito

"Mom, Dad, Kuya, and Grandma." Naalala ko pa lang sila tumutulo na ang mga luha ko. Kahit ilang years kong itong itago ang pangungulila ko sa kanila at ang pagpigil ko sa mga luha ko ay hindi ko pa rin maitatago, "Hey Friend!" I clean as well her tomb besides my families grave. Jane, my childhood friend who knows the truth and the culprit what happened nine years ago but she's gone along with them. "How are you?" Parang tanga kong kausap sa lapida nila nang umiiyak pa rin.

Crying for my loved ones is really my biggest weakness.

This is totally my weakness.

I hate this weakness of mine. Ipapaalala mo pa lang sila nanlalambot na ang mga tuhod ko.

Kahit ilang years na ang lumipas nanghihina pa rin ako.

And it hurts me how my weakness is my biggest nightmare.