ကိုယ်တို့ဟာ သံသရာတစ်ကွေ့မှာတွေ့ဆုံကြရတယ်။ နောက်ထပ်သံသရာတစ်ကွေ့မှာ ခွဲခွာကြရတယ်။ ဒါဟာ သဘာဝတရားပါပဲလေ။ သံသရာတစ်ကွေ့ဆိုတာ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာတတ်သလဲ။ သံသရာကို ကိုယ်သာအပိုင်ရခဲ့ရင် သူနဲ့တွေ့ဆုံခဲ့ရတဲ့သံသရာတစ်ကွေ့ကိုပဲ ပြန်သွားနေမိမယ်ထင်ပါရဲ့။
🍁
" အိမ်စည် ဒီဖက်ကိုလာပြီးရိုက်ပေးလှည့်။ ဒီဖက်ကပိုလှတယ် လာ "
မရွှေရည်က ဓာတ်ပုံရိုက်ရတာကိုလုံးဝအားမရသေးဘူးထင်ပါရဲ့။ နေရာတိုင်းမှာကို ဓာတ်ပုံရိုက်ခိုင်းနေသည်။ အိမ်စည့်မှာ သူရိုက်ခိုင်းသမျှနေရာတိုင်းတွင် ကင်မရာတစ်လုံးကိုင်ပြီးဓာတ်ပုံလိုက်ရိုက်ပေးနေရသည်။
" ရပြီရပြီ မရွှေရည်။ အဲလိုလေး လှတယ်။ ရိုက်ပြီနော် 1 2 3! "
မရွှေရည်ကပို့စ်အမျိုးမျိုးပေးနေသည်။ ထိုပုံရိပ်တွေကို မလစ်လပ်သွားရအောင်ကို အိမ်စည်လိုက်ပြီးရိုက်ကူးပေးနေရ၏။
" အိမ်စည် ဟိုထနောင်းပင်ကြီးတွေအောက်ဆို ပိုလှလောက်တယ်။ လာလာ အဲ့နားသွားရိုက်ချည်ရအောင် "
" အာ မရွှေရည် အိမ်စည့်ကိုစောင့်ဦးလေ "
မရွှေရည်က ထနောင်းပင်တွေဆီကို အလျင်အမြန်ကိုပြေးသွားသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမတို့ညီအစ်မက မတူကြဘူးလို့ လူအများကပြောကြသည်ကိုး။ မရွှေရည်က သွက်သလောက် အိမ်စည်က အနေအေးသည်။ အရမ်းကြီးအနေအေးသည်လည်းမဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ့်ဘာသာနေတတ်သည့်ထဲမှာ အိမ်စည်ပါသည်။
" ဟော မရွှေရည်ကတော့ စောင့်ပါဆိုတာကို မစောင့်ဘူး "
မရွှေရည်နောက်ကို အပြေးလိုက်သွားရ၏။ ပုဂံကရှုခင်းတိုင်းကလှလွန်းပါသည်။ ထိုရှုခင်းတို့လှသလောက် မရွှေရည်ကိုဓာတ်ပုံရိုက်ပေးရရင်ဖြင့် ပုဂံမှာပဲအခြေချနေရမည်ထင်၏။ ဖေဖေနှင့်မေမေက ဘုရားရှိခိုးနေကြသည်မို့ သူမတို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဓာတ်ပုံရိုက်၍ရသည်သာ။
" မမ ထနောင်းပင်အောက်သွားမှာဆို ဂရုတစိုက်အောက်ကိုကြည့်ပြီးသွားပါ မမ။ ထနောင်းပင်တွေအောက်မှာလေ ထနောင်းဆူးတွေကပေါတယ် မမရ။ စူးရင်လည်း တအားနာတယ်ရယ် "
YOU ARE READING
ပုဂံနှောင်ကြိုး
Fanfiction" မမကလေ ရွှေအိမ်စည်မင်းသမီးလေးနဲ့တူတယ် သိလား " " မိုးသားလေ အရင်က ပဋိက္ခရားမင်းသားလေးမဖြစ်ချင်ဘူး။ ခုတော့ ပဋိက္ခရားမင်းသားလေးဖြစ်ချင်သွားပြီ။ ဘာလို့လဲသိလား။ အနည်းဆုံးတော့ ပဋိက္ခရားမင်းသားလေးကို ရွှေအိမ်စည်မင်းသမီးလေးက ချစ်ခဲ့တယ်လေ "
