Bardan çıktım ve şu karanlık çöp kutularının olduğu korkutucu klasik sokaktan geçmeye başladım. Filmlerde her zaman ne olur kız bu sokaktan geçerken birisi takip ediyor gibi hisseder ama sokaktan sağ salim çıkar. Aptalca bu yüzden rahatlıkla yürümeye başladım. Ama aniden biri beni çekip duvara yasladı. Sokak lambalarının aydınlattığı kadarıyla yakışıklı yüzünü gördüm. Bana kısa bir bakış attı ve bacaklarımdan kavrayıp beline sardı.Beni duvarla arasında sıkıştırdığında direk dudaklarıma yapıştı. Lanet! Filmlere bel bağlamamam gerekirdi. Polis sirenlerini duymaya başladığımda neyden kaçmaya çalıştığını anladım.Yardım etmeyi severim yoksa yoksa bunun dudaklarıyla hiç alakası yok. Gözlerimi kapatıp parmaklarımı saçlarına daldırdım. Siren sesleri uzaklaşmaya başladığında yavaşça geri çekildi ve beni yere bıraktı.Parmağını yavaşça alt dudağına sürttü ve kulağıma doğru eğilip boğuk sesiyle ''Tadın güzelmiş'' dedi.
Sonra arkasını dönerek sokak lambasının ışığını ardında bırakarak karanlıkta kayboldu.İçimden bir ses bu çocukla tekrar karşılaşacağımı söylüyordu.Ben hikayelerdeki kötü çocuğun korumak istedi için bıraktığı masum olmayacağım.Çünkü ben masum değilim.Yeterince tehlikeliyim ve onu elimden kaçıracağımı zannetmiyorum.Siktir!Çok iyiydi dostum...
