Muzaffer¦¦Emre-Volkan

Düğün

İki kişi hariç tüm aile üyeleri salonda toplanmış, bir haberleri olduğunu duyuran ikiliyi bekliyordu. Volkan derin bir iç çekti, kötü bir şey olmasından korkuyordu ama içinde iyiye dair bir İşaret de vardı.

Arda uykusuzdu, göz altları mordu ve her an uyuyabilirdi. İsmail'se bir koltuğa çökmüş telefonundan yüksek sesle youtube shorts izliyordu. Volkan sinirleri gerilirken sakin olması için kendisi zorluyordu ama İsmail hiç oralı değildi. İzlediği kısa videolara dalmıştı.

"Aslında biz bu şarkıyı açsak düşman öldürmemize falan gerek kalmaz ha abi."Bir video'yu Volkan'a doğru tutduğunda Volkan kaşları çatık bir şekilde o'na baktı. Arda uzun bir sürenin ardından gülmüştü. İsmail masum masum Volkan'a bakmaya devam ederken Volkan şarkıyı dinledi.

"Sarışın, yıldız geliyor. Yıldız geliyor. Altı yaşında çocuk güzeli, boncuk geliyor!" Arda'nın kıkırtısı artarken İsmail Volkan'dan bir cevap bekliyordu.

"Sikim sonik işlerle uğraşma amına koyayım."Diyip tekrardan koltuğa yaslandı Volkan, İsmail dudak büzerek kaldığı yerden izlemeye devam etti.

Dış kapının açılmasıyla beklenen ikili gelmişti,  salona geçtiklerinde tüm meraklı bakışlar onları bulmuştu. Altay gülümserken Kerem'in gözleri dolu doluydu, gözlerinin parlamasından bu göz yaşlarının üzüntüden akmadığı düşünülebilirdi.

"Altay? Kerem?" Volkan beklentiyle isimlerini sıraladığında Kerem elini karnına doğru indirdi.

"Hamileyiz!" ikili aynı anda konuştu.

Yerlerine kurulmuş olan üçlü ayağa zıpladı, Arda Kerem'e doğru koşarken Volkan Altay'ı kendisine çekip boğacak gibi sarılmıştı. İsmail arkadan kaşları çatık bir şekilde onları izliyordu.

"Ne ara yaptınız?" Herkes gülüşürken İsmail'de Altay'a sarılmıştı. Bu ailenin en mutlu anlarından biriydi, bir kişi daha eklenecekti bu kocaman eve.

"Abi ağlıyor musun sen?"

"Saçmalama lan! Ne ağlaması.." Gözleri dolu dolu olmasına rağmen inkar etti Volkan.

"Abi... Şimdi Kerem abim hamile ya, siz evleneceksiniz değil mi?" Arda'nın sorusuyla Kerem Altay'a baktı. Zaten teklifi çoktan almıştı ama malum herkes hamile olduklarına odaklandığı için Kerem'in elindeki yüzüğü fark etmemişlerdi.

"Yarına düğünümüz var.." Altay Kerem'i kendisine çekip sarılırken konuştu.

Volkan kardeşinin bakışlarındaki o ifadeyi her görüşünde içten içe kıskanırdı, bir insan nasıl gözleriyle gülümseyebilirdi diye soruyordu hep.

Aşık insan gözleriyle gülümserdi, sorunun cevabını belli bir süre önce kavramıştı lakin deneyimlemek de isterdi. Hem en nadir şeye bakıyor gibi bakardı hem de çok kıymetli bir şeymiş gibi, hem çok hassas olduğu için kıyamazdı hem de onsuz nefes almak istemezdi.

××××

Giydirilmiş olan sandalyelerden birinde oturuyordu Volkan, kardeşinin en mutlu günü için en şık siyah takımını üzerine geçirmişti ve şuan hiç olmadığı kadar yakışıklıydı.
Hemen yanındaki sandalye de oturan Arda'ya baktı, o da abisi için hazırlığını yapmıştı.

İsmail'in yanına eğilmesiyle irkilmeden çocuğu dinledi.

"Abi şerefsiz düğüne gelmiş, arka sandalyelerden birinde oturuyor şimdi."Volkan yan bir bakışla İsmail'in kafasıyla gösterdiği yere baktı, yüzünde sinirli bir tebessüm oluştu. Bugünün mahvolması istediği son şey bile değildi.