βαζοντας το χερι του στο κεφαλι μου χαιδευοντας με προστυχα. "Γιατι ΟΛΑ ΑΥΤΑ και απλα δεν μας σκοτωνεις?" του ειπα με θρασος ενω τον κοιταζα αγωνιωδως στα ματια. "Γιατι? Χαχα τι θα κερδισω αν σας σκοτωσω? Ενω τωρα παιζω μαζι σας και περισσοτερο μαζι σου...σε κανω ΟΤΙ ΘΕΛΩ...Και ξερεις πως δεν μπορεις να αρνηθεις τιποτα....θα τον σκοτωσω ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ ετσι και μου αρνηθεις το παραμικρο." μου ειπε και εσμυξα τα φρυδια μου. "Εισαι ακαρδος." του ειπα και χαμογελασε περηφανα. "Πολυ χαιρομαι για αυτο...το παλεψα πολυ για να το καταφερω...περασαν πολλοι νεκροι απο τα χερια μου για να γινω αυτο που ειμαι σημερα." μου απαντησε αμεσως. Ετριψα στιγμαια το προσωπο μου για να συνηδητοποιησω ολα αυτα που ακουσα και χωρις να το πολυ σκεφτω εσκυψα και φιλησα πεταχτα το πεος του πανω απο το μποξερακι. Του σηκωσα μεχρι πανω το παντελονι το κουμπωσα και εσφυξα την ζωνη του ενω δεν πηρα τα ματια μου απο τα χειλια και τα ματια του και εκεινος το ιδιο. Οσο του κουμπωνα το παντελονι κοιταζομασταν στα ματια και τα χερια μου ηταν απασχολημενα μονο. Μολις τελειωσα πηγα να φυγω αλλα με τραβηξε. "ΘΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ." μου ειπε και με εσμπρωξε με ορμη στο κρεβατι να κατσω. "ΤΙ ΘΕΣ ΑΛΛΟ ΠΙΑ? ΣΗΚΩ ΦΥΓΕ." του ειπα ουρλιαζοντας μη ελεγχοντας αυτα που ξεφυγαν απο το στομα μου. Με πλησιασε χαστουκιζοντας με μια φορα απο καθε μαγουλο και κανοντας με να κουλουριαστω στο κρεβατι κρατοντας το προσωπο μου. "Σαν πολυ αερα δεν πηρες?" μου φωναξε και πλησιασε το συρταρι του κομοδινου. Εβγαλε απο μεσα ενα ζευγαρι εσωρουχα της αρεσκειας του. Μου τα πεταξε στο προσωπο. "ΦΟΡΑ ΤΑ." μου ειπε αγριεμενος. Ημουν ετοιμη να τον ρωτησω οταν με καλυψε εκεινος με την απαντηση του. "ΓΔΥΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΟΡΑ ΤΑ!!!!!! ΓΡΗΓΟΡΑ..." Ντραπηκα...πως θα εκανα τετοιο πραγμα ειδικα μπροστα του? Αλλα δεν ειχα αλλη επιλογη...ο λουκας πονουσε...χρειαζοταν την δοση του... "αν το κανω θα δωσεις στον λουκας την δοση του?" τον ρωτησα ενω σηκωθηκα ορθια και τον πλησιασα. "Πρεπει να κανεις ΠΟΛΛΑ ακομα για να του την δωσω...θα του την δωσω ΜΟΝΟ οταν βαρεθω να παιζω μαζι σου." ειπε και χαμογελασε. Θεε μου ενω ευχομουν να πεθανει ειχε το πιο ομορφο προσωπο και χαμογελο που ειχα δει. Δεν εκανε αυτος ο ανθρωπος για εγκληματιας και κακοποιος. "ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ...Θα κανω οτι μου ζητησεις αρκει να του την δωσεις τωρα. Την εχει αναγκη...ποναει....σε ικετευω." του ειπα με βλεμμα ταπεινωσης και ικεσιας ενω εσφυξα τα χερια μου πανω στο στηθος μου σαν ενδειξη παρακλησης. " Οχι!" μου ειπε και εφυγε απο μπροστα μου ενω σταθηκε πιο μακρυα μου. "ξεντυσου" μου ειπε και ανασταιναξα ενω αρνηθηκα. "Ενταξει...ομως να θυμασαι πως εσυ το επελεξες." μου ειπε και εβγαλε το κινητο του ενω τηλεφωνησε σε καποιον και το μονο που τον ακουσα να λεει ειναι "Σκοτωστε τον!" και ουρλιαξα ενω του αρπαξα το τηλεφωνο "ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΦΤΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟΥΣ...ΠΕΣ ΟΤΙ ΑΛΛΑΞΕΣ ΓΝΩΜΗ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ...ΘΑ ΞΕΝΤΥΘΩ...ΘΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕΙΣ....ΠΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ." του ειπα ενω ειχα πεσει σκυφτη στα γονατα μπροστα του. "Ελα τζον...μην τον σκοτωνεις. Αστον. Αν αλλαξει κατι θα σε παρω τηλεφωνο οκ? Αντε μπαι" ειπε και το εκλεισε ενω ξεσπασα σε κλαματα και τον ευχαριστησα. "Τς τς δεν το πιστευω οτι ταπεινωνεσαι και εισαι προθυμη να κανεις τα παντα για αυτον. ΣΗΚΩ ΠΑΝΩ....ξεφτυλιζεσαι." μου ειπε υποτιμητικα ενω με κοιταζε με λυπηση. Σηκωθηκα γρηγορα ενω ξεκινησα να ξεντυνομαι. Ειχε κρυο και κρυωσα και γω αλλα επρεπε. Εβγαλα την μπλουζα μου και το παντελονι μου ενω εμεινα με τα δικα μου εσωρουχα. Διστασα να τα βγαλω και τον κοιταξα ενω περιμενα επιβεβαιωση. Ηλπιζα να το ειχε μετανιωσει αλλα οχι. "καντο." μου ειπε και ξεκουμπωσα το σουτιεν μου. Μολις εκτεθηκε το στηθος μου κοκκινησα ενω δεν ειχα την δυναμη να τον κοιταξω, ενιωθα ομως το καρφωμενο του βλεμμα πανω μου. Εβαλα γρηγορα το αλλο σουτιεν μου κουμπωνοντας το. Εκανα την ιδια διαδικασια και με το σλιπακι μου. Εκει ενιωσα ακομη πιο αβολα ειδικα οταν το εβγαλα και τον ειδα να κοιταζει καρφωμενος και να γλυφει τα χειλια του με τα χερια στις τσεπες. Μολις αλλαξα και εβαλα τα αλλα εσωρουχα τον κοιταξα. "Ενταξει?" του ειπα και κουνησε το κεφαλι του χωρις να απαντησει ενω στηριχτηκε με τον ενα ωμο στην κασα της πορτας. "Ελα εδω." μου ειπε και τον πλησιασα. "Πλησιασε κι αλλο!" μου ειπε και εφτασα κοντα του. "Αυτα φορουσες οταν σε πηδουσε ο λουκας?" μου ειπε ενω μου χαιδεψε απαλα το πιγουνι με τον αντιχειρα του και τον δεικτη του. "Δεν σε αφορα." του ειπα και του κοπηκε αποτομα το χαμογελο. Μου τραβηξε μια δυνατη γροθια κανοντας με να φτυσω αιμα απο το στομα και εκεινος τραβηξε μια μπουνια την ντουλαπα. "ΟΛΟ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ ΣΚΥΛΑ!" μου ειπε ενω εγω σκουπιζα το στομα μου. "Ισως γιατι θελω να φυγεις" του απαντησα βουρκωμενη και τον καρφωσα στα ματια. "Δεν προκειτε να φυγω..θα παιξω ασχημα μαζι σου...θα σε κανω να νιωσεις μια ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΗ ΠΟΥΤΑΝΑ...Γιατι αυτο εισαι." μου ειπε και με χουφτωσε βιαια στον κωλο ενω τον σκουντηξα απο το στηθος και εκλαψα. "Εισαι..." ειπα και εκλαιγα ενω εφυγα λιγο πιο μακρια του. Τον ειδα να με πλησιαζει αργα και εκανα καποια βημματα προς τα πισω "Ναι...τι ειμαι?" μου ειπε με σιγανη φωνη ενω κοιταζε το προσωπο μου. "ΦΥΓΕ" του ουρλιαξα και τον εσμπρωξα κλαμμενη. Με βασανιζε ασχημα... Προσπαθησα να φυγω αλλα το καταλαβε. "Τι ειμαι?" με ξανα ρωτησε και με πλησιασε πιο εντονα απο πριν ενω παραπατουσα προς τα πισω με αποτελεσμα να κολλησω στον τοιχο και να μην εχει αλλο πιο πισω να παω. Εφτασε κοντα μου και κολλησε το σωμα του πανω μου πιεζοντας με στον τοιχο και πλησιασε το κεφαλι του στο δικο μου ενω εστρεψα το κεφαλι μου στο πλαι με κλειστα ματια και δακρυα για να τον αποφυγω. Πλησιασε το προσωπο του στον λαιμο μου και με μυριζε αργα αμιλητος. "φυγε σε παρακαλω" του ψιθιρισα χωρις να κοιταζω ακομη γυρισμενη στο πλαι κρατοντας τους λυγμους μου. "Μυριζεις πολυ ωραια....πολυ....ερωτικα" μου ειπε και χαχανισε ενω αφησε να απαλο φιλι στον ωμο μου και ταραχτηκα ολοκληρη απο φοβο. Πεταχτικα κυριολεκτικα. Ανοιξα τα ματια και τον κοιταξα. "Με ρωτησες τι εισαι πριν σωστα ? ΚΤΗΝΟΣ ΕΙΣΑΙ.....ΑΥΤΟ ΕΙΣΑΙ" του φωναξα και ειδα το προσωπο του να μορφαζει ασχημα. Με αρπαξε απο τον λαιμο και αρχισε να με σφυγγει στον τοιχο.
