ნაპირთან ახლოს

თავი 1

სამარისებული სიჩუმე იდგა, ბალახზე გაწოლოლილიყო და ცას შეჰყურებდა, ღიმილიანი სახით, ხრლები თავქვეშ ქონდა ამოდებული.

რუნი : ადექი წამოდი, დღეს კარგი ტალღებია სერფინგზე გავიდეთ

რუნი მისი ბავშობის მეგიბარი იყო რუნი და ფილიპი მისი ბავშობსი მეგიბრები ყიველთვის ერთად იყვენე ყველან.

ჯეკი აი ის თვითონ
ჯეკი : ეხლავე,
წამოდგა თქმები ერთი ხელის მოსმით გადაიწია და რუნს მიჰყა უკან
სანაპიროსთან მისულმა კი იქვე პილიპი დაინახა.
რუნი ფილიპი და ჯეკი ერთად შეკრებილიყვნენ ხელში სერფინგის დიდი დაფები ეჭირად
ჯეკი : დღეს საღამოს ლაია ჩამოდის, ჩემი დეიდაშვილი
თქვა და სერფინგით ზღავში შეცურა.
ფილიპი : დანელოდე მეც მოვდივარ
რუნი : ეს ტალღა ჩემაი გადით იქით

***

საღამო იყო სადღაც მალე ჩამოკრავდა საათი 9 საათს სამივენი სახლებში იყვენენ ერთად ცოხრიბდბენ სანაოიროს სახლში ისინი არც სიმდიდრით გამოირჩეოდნენ საერთოდ არაფრით, უბრალოდ მეგიბრები, მეგიბრები ზაფხულის არდადეგებზე.
მაგრამ არც ისე მშვიდი ცხოვრება ქონდათ ისინი რო არა " ტიჩერები " ალბათ ყოველთვის ერთმანეთთან ამში იქნებიან.
ტიჩერები საგვარეულოა, ისიც იქვე ცხოვორბენ მაგრამ რათქმაუნდა ისინი განსხვავებულები არიან, მდიდრები.

***

მალევე ზარი გაისმა, კარზე.
ლაია იყო
ლაია მარტინესი
ახალგაზრდა გოგონა თავისი კულულათმებითა და წაბლისფერი თვალებით.
ხელის ჩემოდანი ეჭირა
ისეთი ლამაზი იყო
ქარი მშვიდად უწეწდა თავსი ხვეულ თმას

კარი ფილიპმა გააღო.
და დააცქერდა

ფილიპი : ნახეთ ვინ ჩამოსულა
თქვა და გადაეხვია გოგონას
შუა ღამით ყველანი ცეცხლთან იყვნენ შეკრაბლინი, ჯეკი, ფილიპი, რუნი, და ლაია.
მარშმელოუებს ცეცხლზე ცვავდნენ და ისე მიირთმევდნენ,
გოგონა ფილიპის გვერდით იჯდა ხანდახან გაეპარებოდა მზერა, მხოლოდ ხანდახან.
ლაია : აუ, ხელი, ხელი დამეწვა
ჯეკი : რა იყო, რამე მოხდა გინდა შინ შევიდეთ
ლაია : არა იყოს, მე შევალ, თან წყაკსაც დავლევ
ჯეკი : წამოგყვები
ლაია : არ მინდა მე თვითონ წავალ
თქვა და გაბრუნდა
ჯეკი მაინც წამოდგა ფეღზე მაგრამ რყნმა მხარზე ხელი დაადო და უთხრა
რუნი : გაუშვი ჯეკ, მიეჩვიოს აქაურობას

ლაია სახლში შეციდა, სამზარეულოს ფანჯარაც გააღო და მანამ სანამ წყაკს მოუშვებდა ჩხრიალიც გაიგონა, ბუჩქების სწრაფი ქანება, და ნაბიჯების ხმა მოესმა.
იქვე გაიყინა.
ლაია : ჯეკკ
მაგრამ ჯეკს ვერაფერი გაეგო, სიტვიაცია კი ამლევე დაწყნარდა, ლაიამ იფიქრა ქარის ბრალიაო და დამწვარი ხელი წოგ წყალს შეუშვირა.

***
03:00
ყველას ეძინა.
სამარისებული სიჩუმე იდგა.
სახლი უმხელა იყო რომ ყველას საკუთხარი ოთახები ქონდა.
როგორც ვთქვი არაფერი ისმოდა
მართლაც არაფერი ისმოდა
გარდა....
გარდა ადამიანის საბიჯებისა
ბუჩქებში მოეტიალე შავებში გამოწყობილი უცნობი.
ლაიამაც მისუ ხმა გაიგო სამზარეულოში
უცნობმა ჩანთიდან ქვა ამოიღო ოდნავ უკან დაიწია და მთლეი ძალით ესროლა ქვა ჯეკის ოთახის ფანჯარას.
შემდეგ ისე გაიქცა უკან არც კი მოუხედავს.
ჯეკი სასწრაფოდ წამოდგა,
შეეშინდა
მისი ოთახის ფანჯარა მთკიანად ჩამწვრულიყაო და ათასი ნამსხცრევი მიმოფანტულიყო აქა-იქ.
ყველანი ოთახში შემოცვივდნენ.
რუნი სახკიდან გავარდა მაგრამ ვერავინ ნახა ვინ ამას გააკეთებდა ლაია შეშინებული ჯეკისთან დარჩა
ფილიპი კი ზემოდან დასცქეროდა ბუჩქებს.
ბავშვება ეს რაღაც ცუდ ხუმრობად ჩათვალეს.
იქაურობის ალაგება როცა დაიწყეს ჯეკიმ ის ქვა აიღო უკან გასაგდებად მაგრამ
მაგრამ....
ეს არ იყო ჩვეულებრივი ქვა
ქვაზე მიმაგრებული იყო რეზინით ძველი ქაღალდი.
ჯეკიმ ნელა ააძრო ქვას რეზინი და ფურცელი.
როგორც ქვა ესეც არ კყო მხოლოდ ფურცელი ის იყო რუკა.
რუკაზე გამოსახული იყო გზა და მხოლოდ გზის ბოლოს დიდი სკივრი ეხატა სახლსი თავზე.
ტყის შუგულში ჩამალული სახლი,
ყველამ დაინახა ფურცელი და ისიც თუ რა ეხატა მასზე ყველანი ერთამნეთს უყურებდნენ.
გარან არ იცოდნენ რა ექნათ