Behind Closed Doors

Chapter 1

Si Seraphina “Sera” Vazquex ay isang 24-taong-gulang na Marketing Executive sa isang sikat na kumpanya sa Makati. Mula pagkabata, nangarap siyang makamit ang tagumpay at makilala sa mundo ng negosyo. Maganda at matalino, hindi maikakaila na siya ay isang powerhouse, ngunit sa kabila ng kanyang mga tagumpay, nagdala siya ng maraming pasanin.

Isang umaga, habang nakaupo siya sa kanyang maliit na opisina na puno ng mga post-it notes at mga marketing strategies, muling bumalik sa isip niya ang kanyang nakaraan. “Kaya ko ‘to,” bulong niya sa sarili, sinusubukang ipaalala sa kanyang puso na kahit ano pa man ang mangyari, hindi siya susuko. Matapos ang masakit na breakup sa kanyang dating kasintahan, naging matatag ang kanyang desisyon na itaguyod ang kanyang sarili at ipakita na kaya niyang tumayo sa sariling paa.

Nasa kalagitnaan siya ng pag-organisa ng mga ideya para sa isang malaking proyekto nang napansin niya ang kanyang reflection sa salamin. “Sera, ang galing mo,” sabi niya, pinipilit ang sarili na maging positibo. Ngunit sa kanyang isip, may mga tanong na hindi siya mapakali. “Paano kung wala na akong ibang pagkakataon? Paano kung hindi ko ito makakaya?”

Minsan, naiisip niya kung nagkamali ba siya sa pagpili na unahin ang kanyang karera. “Bakit ba hindi pa ako makahanap ng tamang tao?” Sa kabila ng mga balakid, nanatiling matatag ang kanyang pananampalataya sa pag-ibig. Naniniwala siya na darating din ang tamang tao para sa kanya, kahit na hindi niya alam kung kailan.

Habang ang araw ay lumilipas, ang kanyang telepono ay nag-vibrate sa kanyang desk. Isang text mula sa kanyang best friend na si Celestine Elliason. “Sera, mag-dinner tayo mamaya! Kailangan mo ng break. Tara, labas tayo!” Napangiti siya. Minsan, ang mga simpleng bagay tulad ng paglabas kasama ang kaibigan ay nakakapagbigay ng liwanag sa kanyang madilim na mga araw.

“Naku, oo nga! Para sa’yo, Celestine, handa akong isakripisyo ang trabaho ko,” sagot niya, kahit na ang kanyang isip ay nag-uusisa pa rin sa mga bagay na dapat niyang tapusin.

Sa kanyang pag-alis sa opisina, nagdesisyon si Sera na hindi isipin ang trabaho kahit isang gabi. “Kailangan ko ng pahinga,” bulong niya habang naglalakad papunta sa paborito nilang restaurant. Ang mga ilaw ng syudad ay kumikislap, at ang hangin ay may amoy ng mga pagkain na nag-aanyaya.

Pagdating nila sa restaurant, agad silang naupo at nag-order ng kanilang mga paborito. Si Celestine, na palaging masigla at puno ng kwento, ay tila excited na ibahagi ang mga balita. “Alam mo, Sera, may narinig akong chismis! May bagong CEO ang kumpanya niyo! Sabi nila, guwapo raw at bata,” sabi ni Celestine, ang mga mata ay kumikislap sa intriga.

“Really? Sino naman?” tanong ni Sera, bagamat ang puso niya ay tila nag-aalab sa ideya na may bagong tao sa opisina.

“Si Lucian Bougainvila. Mukhang mayabang daw pero may puso. Iba raw ang charisma niya,” sagot ni Celestine, sabik na sabik sa mga balita.

“Charisma, huh?” sabi ni Sera, hindi maiiwasang mag-isip. “Sana hindi lang sa pangalan ang pagkakaiba niya.” Ngunit sa kanyang isip, nag-aalala siya. “Baka komplikado na naman ang mga bagay.”

Habang nag-uusap, hindi niya maalis ang mga alalahanin na bumabagabag sa kanya. “Kaya ko bang makipagsabayan sa isang mas mataas na posisyon? I need to focus on my goals,” isip niya, ngunit sa isang bahagi ng kanyang puso, umaasa siyang ang tamang tao ay darating upang makapagbigay sa kanya ng inspirasyon.

Pagkatapos ng masayang dinner, naglakad sila pabalik sa sasakyan. “Sera, huwag kang masyadong seryoso! Kailangan mong lumabas at mag-enjoy,” sabi ni Celestine, ang tono ay puno ng pagkabahala.

“Alam ko, pero may mga responsibilidad akong dapat isaalang-alang. Hindi ko kayang magpaka-baliw ngayon,” sagot ni Sera, ngunit sa kaloob-looban niya, napagtanto niyang ang kanyang buhay ay nangangailangan ng balanse.

Sa kanyang pag-uwi, nagpatuloy ang kanyang pag-iisip tungkol sa bagong CEO. “Ano kayang hitsura niya? Mukha kayang seryoso? At ano ang mangyayari kung magkita kami?” Sa mga tanong na iyon, naramdaman ni Sera na parang may hangin ng pagbabago sa kanyang buhay, na nag-aanyaya ng mga bagong oportunidad at hamon.

Nang makapasok siya sa kanyang apartment, napadpad siya sa kanyang salamin at muling binalikan ang mga pangarap na gustong makamit. “Huwag mag-alala, Sera. Kaya mo ‘to. Isang araw, makikita mo ang lahat ng pagsisikap mo ay magiging halaga,” bulong niya sa kanyang sarili, na nagbigay liwanag sa kanyang isip.

At sa kanyang mga pangarap, hindi niya alam na sa susunod na mga araw, ang buhay niya ay mahahamon at magbabago sa hindi inaasahang paraan.

—