paparazzi | aslaz

tanıtım.

“Alaz Yıldırım.”

Duyduğu isim tüylerini diken diken etmeye yetmişti. Pahalı viskisinden bir yudum daha alıp sigarasından bir nefes çekti. Nefesi usul usul verirken başını salladı.

“Tamam, çıkabilirsin.”

Önündeki eşsiz İstanbul manzarasına bakarken koruması dışarı çıktı. Karanlık odada yapayalnızdı şimdi. Sigarasını tekrar dudaklarına götürdüğünde aklında olan tek şey New York sokaklarında el ele polislerden kaçtığı adamdı. Alaz Yıldırım.

Fazla geçmeden kapı açıldı. Ritmik adım seslerini dinledi.

“Asi Soykamer.”

Dudağının kenarı yukarı kıvrıldı. Sigarasından son bir nefes çekip izmariti yere attı. Ardından izmariti topuklu ayakkabısının ucuyla ezerek kalktı ve yıllar sonra duyduğu sesin sahibine döndü.

Tek elini cebine atmış, büyük bir beğeniyle karşısındaki asil kadını süzüyordu. New York sokaklarında el ele polislerden kaçtığı o genç kızdan eser kalmıştı. Şimdi karşısında oldukça alımlı bir kadın duruyordu.

“Değişmişsin.”

Üzerini saran siyah elbisenin açıkta bıraktığı bacaklarını uzun bir süre inceleyip gözlerini karşısındaki siyah elmaslara değdirmeden hemen önce tek kelimelik bu cümle dökülmüştü ağzından.

Alay dolu bir tıslama duydu akabinde. Asi, ince zarif kollarını dolgun göğüslerinin hemen altında birleştirdiği sırada gözleri alttan desteklenen göğüslere kaydı bu sefer de.

“Ben de senin için aynı şeyi söyleyecektim.”

Alayla gülme sırası ona geçmişti. Başını usulca sallayıp yüzüklü elini ensesine attı ve kaşıdı. Süzüldüğünün pekâlâ farkındaydı. İçeriye adım attığı ilk andan itibaren bütün ilginin kendi üzerinde olduğunu adı kadar iyi biliyordu.

Derin bir nefes doldurdu ciğerlerine Asi. Dumanı henüz dağılmış ancak kokusu hala yerini koruyan sigara esansı ciğerlerini yaktığında umursamadı ve tek elini otel odasında bulunan çift kişilik koltuğa doğrulttu.

“O zaman başlayalım mı?”

Memnuniyetle başını salladı.

“Seve seve!”

Az önce işaret ettiği koltuğa kurulup bacak bacak üzerine attığında karşısındaki adamın da onu izlediğinin farkındaydı.

Hayretle kaşlarını kaldırıp gülümseyerek başını salladı ve kadını taklit etti. Asi özlemişti. Bu özlemi ise kendisini hafif bir tebessümle belli edecek gibi olsa da Asi hemen kontrolü eline almış ve izin vermemişti.

Adam elindeki kayıt cihazını başlatıp önlerindeki orta sehpaya bıraktı ve boğazını temizledi.

“Asi Hanım, hoş geldiniz. Röportaj teklifimizi kabul ettiğiniz için dergimiz adına teşekkür ederim.”

“Hoş buldum, Alaz Bey. Ne demek, benim için bir zevk!”

Seslerine nazaran bakışları buz gibiydi. Bomboş ama bir o kadar da sayısız duyguyla bakıyorlardı birbirlerine.

Asi Soykamer ve Alaz Yıldırım. Yıllar önce New York’ta kaçak göçek sokak şarkıcılığı yapıp el ele polislerden kaçan iki genç sevgiliyken bugün müzik dünyasının gözbebeği Asi Soykamer ve işinde usta magazin muhabiri Alaz Yıldırım olarak karşı karşıya oturuyorlardı.

Bu, onların yıllar sonraki ilk karşılaşmaları, ilk savaşlarıydı.

İkisi de biliyordu ki savaş çanları çalıyordu. Ve bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.